Afbeelding
Foto: Koen Meijeringh

Gerards Coronakrabbels: Deel 15: Prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar

Sport

(door Gerard Meijeringh)

Het coronavirus regeert. Dikwijls beseffen we nauwelijks wat we meemaken en verlangen we terug naar de goede tijden waarin we leefden als ‘God in Nederland’. Een periode die nog maar even achter ons ligt, maar toch zo ver weg lijkt. In de huidige moeilijke periode probeer ik wat verlichting te brengen met een reeks ‘Coronakrabbels’. Over alledaagse dingen in de wondere wereld waarin het coronavirus voorlopig nog steeds de dienst uitmaakt.

Sport en corona. Het matcht niet. Dat blijkt dinsdagavond 13 oktober. Natuurlijk weten we dat allang, maar op deze avond komt het weer eens duidelijk naar voren.

Minister-president Mark Rutte is duidelijk. De amateursport gaat op slot. Dit is op dinsdagavond geen nieuws, aangezien op maandag alles al is uitgelekt, maar toch komt deze uitspraak hard aan. Rutte spreekt over een periode van vier weken. Maar ik weet beter. Dat worden er minimaal zes. Prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar.

Op maandagavond voor de dag van de persconferentie sijpelen de eerste berichten binnen. Ik ben bezig met het afronden van De Brug en ervaar dit nieuws als een klap in m’n nek. ‘Amateursport gaat op slot’, lees ik op een site. Een naargeestig gevoel valt over me heen. ‘Daar gaan we weer’, is mijn eerste gedachte. Ik word gebeld, mijn telefoon fabriceert het voor mij herkenbare flipperkastgeluid dat sommige collega’s soms tot wanhoop drijft. Een bekende klaagt over de komende maatregelen. Hij is het er duidelijk niet mee eens. Ik sta daar anders in. Op deze maandag was het aantal coronabesmettingen naar buiten gebracht en cijfers liegen niet. 6.845 besmettingen. 472 meer dan een dag ervoor.

Ik beëindig het gesprek en baal. Zondagmiddag lag ik nog in het water voor een potje waterpolo in Smilde. Een prachtige wedstrijd tegen een zeer sportieve tegenstander uit Assen. Dat we deze wedstrijd winnend wisten af te sluiten interesseerde me niet veel. Veel belangrijker was het plezier. Bij mij, bij mijn teamgenoten, bij de tegenstanders en ook bij de scheidsrechters. Het was gewoon een prachtige middag.

Even later was het euforische gevoel verdwenen. Even nazitten bij Sportcafé Jan Radix was er niet bij. Uiteraard was het sportcafé, het normaal gesproken kloppende hart van het sportcomplex, gesloten en in no-time waren al mijn teamgenoten en tegenstanders verdwenen. Op 1 oktober bestond het café van Jan Radix en Gineke Feijen veertig jaar. Wat een prachtige mijlpaal. Maar het is geen tijd voor een feestje. “Gaan we vieren als het er weer een beetje beter voor staat”, schreef Jan Radix op Facebook. Jan kennende moet dat goed komen, maar de vraag is wanneer?

Eén ding weet ik zeker. We zijn nog lang niet van het coronavirus af. Tijdens de persconferentie heeft Rutte het over vier weken. Ik weet dan al. Vier weken worden er minimaal zes. Dan zitten we op 24 november. Vervolgens moeten de sporters minimaal twee weken trainen en wedstrijdritme opdoen. Dan kunnen de competities op 8 december beginnen? Ik hoor enkele dagen later een voorzitter van een voetbalvereniging zeggen: “Dit jaar worden de competities niet meer hervat.” Dit schrikbeeld lijkt een realistisch scenario. Veel succes in 2021. Prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar.




Gerard Meijeringh