In Memoriam: Joop Bakker (70)
AlgemeenGENEMUIDEN - “Heuj.” Die welbekende groet van Joop Bakker, bij zijn onderdeurtje aan de Markt, zal niet meer klinken. In de nacht van donderdag op vrijdag verwisselde Joop het tijdelijke voor het eeuwige.
Wie kende hem niet? De van oorsprong Kampenaar werd in de loop der jaren een bekende in de Genemuider samenleving. Na jaren in de bouw gewerkt te hebben, maakte hij de overstap naar het jongerenwerk. Min of meer noodgedwongen, want hij werd voor 80-100 procent afgekeurd.
Maar stilzitten was niet aan hem besteed. Al geruime tijd was hij als vrijwilliger betrokken bij het jongerenwerk. Nadat hij thuis kwam te zitten, informeerde Joop of het niet mogelijk was dat hij jongerenwerker werd.
En dat kon. “Ik was de brug tussen de jongeren enerzijds en de gemeente anderzijds. Jongeren hebben me altijd geïnspireerd. Soms moet je ze bijtrekken en bijsturen, en soms was het ook best moeilijk”, vertelde hij in 2017 in een interview.
Jarenlang zwaaide Joop de scepter over Keet de Kolk. Een drukke tijd, maar hij deed dat met overgave. Bij Keet de Kolk hangt nog altijd een herinnering: aan de gevel siert een bordje met daarop ‘Joop Bakkerplein’.
Ook na zijn pensionering bleef hij actief onder de jongeren. Niet alleen als vrijwilliger bij jeugdhonk 3:16 en de Spil, ook als vraagbaak voor alle andere jongerenwerkers. Zijn jarenlange ervaring bezorgde hem de nodige kennis. Die had hij niet uit de schoolboeken, want Joop was niet gediplomeerd als jongerenwerker. Dat maakte hem niet minder. Sterker nog: bij zijn pensionering kreeg hij een certificaat uitgereikt.
Ook op andere terreinen was Joop actief. Regelmatig tufte hij met de auto naar Amsterdam om soep te koken voor dak- en thuislozen. Ook was hij regelmatig op Urk te vinden, waar hij zichtbaar genoot van het uitzicht over het IJsselmeer. En in de Hervormde kerk in Genemuiden had hij jarenlang zijn vaste plekje als dorpelwachter: meteen naast de deur. Verder was hij vrijwilliger in ‘t Olde Staduus.
De laatste tijd was Joop ziek. Hij kreeg stembandkanker en ging na verloop van tijd zienderogen achteruit. Met een scootmobiel reed hij nog rondjes door Genemuiden. Zijn stem begaf het en praten ging erg moeilijk. Zingen, wat ook zijn lust en leven was, ging niet meer.
Aan zijn lijden is nu een eind gekomen. Joop is bevorderd tot heerlijkheid en Thuisgekomen.
Dan ga ik op tot Gods altaren,
Tot God, mijn God, de bron van vreugd;
Dan zal ik, juichend, stem en snaren
Ten roem van Zijne goedheid paren,
Die, na kortstondig ongeneugt’,
Mij eindeloos verheugt.
