Ofmaekn
Jan Willem wol een untien em.
In de kraante stond er iene die um paste
I-j zaag et al : een lief dier en niet duur
Die was veur um, dat was vaste!
M?r toen ie um kreeg, zag ie, ach lieve mi-jnsn,
dat et dier een poot en een oge te weinig ad: een sof.
I-j noar de vee-erts: “Ku-j d’r wat an doen?”
“Loat um m?r ier”, zee die, “dan maek ek um wel of”.
Drie weekn wacht Jan Willem geduldig of
Dan get ie vroagn: “Dokter, is mien ond al of?”
Co Mateboer