'Zij werken niet thuis': Helmich de Bode
‘Fysiek en mentaal is deze periode heel zwaar’
“Kom een dagje meelopen op de IC”, is bijna het standaardantwoord van zorgmedewerkers op mensen die de gevolgen van het coronavirus in twijfel trekken. Genemuidenaar Helmich de Bode (27) zegt het zijn collega’s na.
“Vooral verpleegkundigen op de IC en verpleegafdelingen hebben het fysiek en mentaal heel zwaar. Dag in, dag uit, nacht in, nacht uit staan ze onder zware omstandigheden klaar voor patiënten”, vertelt de anesthesiemedewerker van Isala Zwolle.
Zelf werkt Helmich tegenwoordig ook regelmatig op de IC. “Normaal gesproken werken we op de operatiekamers, maar omdat momenteel veel operaties worden uitgesteld en de reguliere zorg is afgeschaald, worden we elders ingezet.
Ik werk nu ook op de Intensive Care en wij zijn bijvoorbeeld bij de eerste golf ingezet op de MICU, voor transport van patiënten van het ene naar het andere ziekenhuis. Doordat veel verschillende zorgmedewerkers uit het ziekenhuis worden ingezet op het cohort, werken we meer samen dan ooit.”
Toch wegen deze positieve dingen niet op tegen de nadelen van corona, zegt Helmich. Hij verlangt terug naar de oude situatie. “Werken met alle beschermende kleding is vermoeiend. Als je dienst erop zit, ben je blij dat je naar huis kunt. Dan is de energie helemaal op.
Laten we hopen dat we snel weer de reguliere zorg kunnen opschalen
De IC-verpleegkundigen en verpleegkundigen op de cohort-afdelingen werken ondertussen al bijna een jaar onder deze omstandigheden en moeten ook nog eens veel uitval opvangen. Parttimers draaien volledige werkweken.”
Buiten die fysieke belasting moet ook de psychische druk niet worden onderschat, betoogt Helmich. “Je werkt niet alleen de hele dag met zo’n pak aan, maar helpt ook mensen die echt heel ziek zijn en ook nog eens lang op de IC moeten liggen. Ik weet dat er mensen zijn met twijfels en vraagtekens rond Covid-19. Daar heb ik geen begrip voor.
Als je zelf of familie van je op de IC komt te liggen draait je mening snel om, denk ik. Natuurlijk vroegen ook wij ons tijdens de eerste golf af wat dit virus voor ons zou betekenen. Ondanks die angst heb je uiteindelijk geen keuze. Mensen die zo ziek zijn, moet je gewoon helpen. Als je dat niet doet, zit je niet in het juiste vak.”
Na drie jaar Isala weet Helmich dat anesthesiemedewerker écht zijn vak is. Hij houdt van afwisseling en uitdaging. Dat daar het afgelopen jaar veel sprake van was behoeft geen uitleg.
Toch hoopt Helmich dat de situatie snel terugkeert naar vanouds. “Mijn werk is uiteindelijk het verzorgen van de patiënt op de operatiekamer. Of dat nu narcose of een ruggenprik is, een hartoperatie of een liesbreukoperatie. We bereiden de procedures voor, assisteren de anesthesioloog en wijken de hele operatie niet van de zijde van onze patiënt om de narcose te onderhouden.
Tot de operatie klaar is en we onze patiënt overdragen aan de collega’s van de uitslaapkamer. Verder houd ik van alle techniek waar we mee werken en vind ik het geweldig om deel uit te maken van een groter team met heel diverse collega’s. Laten we hopen dat we snel weer de reguliere zorg kunnen opschalen.”