Een oognblekkien
Willem kon niet zo goed meer zien,
doorumme kreeg ie een brille.
Eerluk gez?gd: Et stond um niet raer,
m?r Willem: die ad gien wille!
Dat dink zakt mi-j altied of;
ek zie alles waezig der deur!
Ek wil wat aanders, ‘k wil lenzn!
En in de winkel zörgdn ze d'rveur.
I-j was zo kloor en zien vrouwe zee: “Dat i-j rap edoan!”
“Ja, kiek,” zee ie, “zie em ze in een oognblekkien edoan.”