De gelukkigste man
Wim kocht in een skoennzaeke,
een paer broene skoenn van wel drieonderd euro.
Vremd, maer i-j nemp ze wel twie moatn te klein.
En toch kocht ie ze een weke laeter, in et zwaert, precies zo.
“Now wi-k oe toch vroagn”, z?g de verkoopster,
“woorumme koop ie te kleine skoenn, zelfs veur de twiede keer?”
“Tja”, laegt Wim uut, “mien vrouwe is d’r vandeur,
mien zeune zit in de cel, mien dochter zie ‘k niet meer.
En aa’k dan ‘s oams thuus kome en mien skoenn uutskuppm kan,
dan bin ek op de iele wereld, de gelukkigste man’.