Raempien
Piet en Evert loopm saemm
zwietend rond in de woestijn.
’t Is opraecht gien makk’lijk töchien:
braandende zunne, niet zo fijn.
Doorbi-j sliept Piet, op zien rugge
een autodeure met em mee.
“Woorumme toch?” is Everts vroage,
“dit liekt mi-j aecht gien goed idee!”
“’t Is zwoor” z?g Piet, “m?r muu’j oplettn
aa’k straekkies ’t raempien lös goa zetten!”