Douglas

Vanmiddag kwam een paekkien deur de deure
‘t Was veur de buurvrouw, maer die was niet thuus.
“Zet ier maer neer”, zee ‘k teegn de bode,
“Zie kump wel vrog, want zie waerkt op ’t staduus.”

M?r toen keek ek wat erop stond.
Met grote letters stond “Douglas” op zien kaant.
“Een stuk van een vliegmesiene?”, vreug ek an mien vrouwe,
“Een Dakota is toch niet ier elaand?”

“Nee,” zee mien vrouwe, “wat een grote deuze!
Door stoan pijlen op: DIT BOVEN

Draej Umme! aanders löp straekkies de oogskaduw over eur neuze!”