Jong zijn in coronatijd: Francesca Dijkstra (17)
(door Enrico Kolk)
In deze rubriek vragen wij jongeren hoe ze omgaan met de coronamaatregelen en wat de impact daarvan is op hun dagelijkse leven. Vandaag deel 2: Francesca Dijkstra (17) uit Zwartsluis.
In november kreeg Francesca ineens koorts. Ze liet zich testen en kreeg de uitslag: positief. “Toen kreeg ik ook nog heel heftige hoofdpijn.”, vertelt ze. Twee weken zat ze opgesloten op haar kamer. Corona deed z’n intrede in huize Dijkstra.
“Ik kreeg het via m’n broertje”, legt Francesca uit. “En die heeft het waarschijnlijk via school gekregen.” Het is daarom niet zonder reden dat ze de sluiting van scholen ‘goed’ noemt. “Ik zit op het mbo. Als ik dan ‘s morgens kijk hoe overvol alle bussen zijn tijdens spitsuur, dat is niet normaal.”
Het was ook de eerste confrontatie met de maatregelen vanwege het virus, nu ruim tien maanden geleden. “Toen dacht ik: ‘yes ik hoef niet naar school’. En ik vond het allemaal wel prima. Maar nu duurt het te lang, nu denk ik: ‘ik wil weer naar school’.”
Ze is dan ook niet blij met de thuislessen. “Ik heb nu in de normale uren thuis les achter m’n laptop. Maar ik ben veel liever met vrienden om me heen, dat is veel gezelliger dan naar m’n laptop staren.”
Desalniettemin staat ze volledig achter de schoolsluiting. “Ik zag in het nieuws dat twee mannen hun restaurant iedere keer weer openen. Dan denk ik echt: ‘je hebt een bord voor je kop’. Je moet je wel gewoon aan de regels houden.”
Met vrienden bij elkaar zitten, dat is nu ook lastig. “Ik vind het heel erg stom”, zegt ze over de geldende coronaregels. “Ik heb een vriendengroep van acht mensen. Je mag er maar twee uitnodigen. Dus dan moeten we ons opsplitsen en dat doen we dan in twee groepen, want sommigen mogen niet.”
Toch zijn er voldoende redenen om inderdaad de groep op te splitsen, bij elkaar zitten is nu eenmaal een risico. En er zijn oplossingen voorradig. “Soms gaan we facetimen. Dus dan zitten we met een groep en nog een keer een groep. Maar eigenlijk is het niet zo handig, iedereen schreeuwt door elkaar heen.”
Het blijkt lastig, maar toch een oplossing. “Ik heb zelf corona gehad en daar heb ik wel van geleerd. Er zijn nu nog wel veel besmettingen, misschien krijg ik het nog wel een keer. Daar kijken we nu naar wat wel kan en wanneer we de groep weer kunnen splitten.”
Ook haar werk, op de pont, kan ze nog gewoon doen. “Ik vind het niet leuk dat de mensen nu uit de auto moeten komen, ik heb liever dat ik er zelf naartoe ga. Maar ik vind het toch wel een beetje eng om het geld dat mensen neerleggen op te pakken nu.”
In haar vriendengroep zit niemand zonder werk vanwege de coronamaatregelen. “Ik heb een vriendin die nu in de zorg werkt, broodjes smeren op een corona-afdeling. Zij is wat anders gaan doen, want ze werkte eerst in de horeca. Maar verder is er onder mijn vriendinnen eigenlijk niemand die niet kan werken.”
Het meeste gemis zit ‘m dan ook niet daarin. "Het meest mis ik de feestjes, het uitgaan”, zegt Francesca. "En ergens met vriendinnen shoppen zonder een mondkapje en dan een terrasje pakken.”
Voorlopig zit het er nog niet in. Maar Francesca houdt goede hoop. “Mark Rutte zei dat het misschien tot de herfst duurde, maar misschien kunnen we daarvoor wel weer naar de keet en met vrienden afspreken. Ik hoop een normale zomer te kunnen hebben.”