Jong zijn in coronatijd: Timo Kok (20) uit Genemuiden
(door Enrico Kolk)
In deze rubriek vragen wij jongeren hoe ze omgaan met de coronamaatregelen en wat de impact daarvan is op hun dagelijkse leven. Vandaag deel 3: Timo Kok (20) uit Genemuiden.
Timo is skileraar in Oostenrijk en kwam daar op 2 november aan voor het volgen van zijn Landes skileraren-vervolgopleiding. Die werd op het laatste moment afgezegd, waarna hij tweeënhalve maand in Lofer zat. “Dat is het skigebied waar ik vorig jaar een heel seizoen gewerkt heb.” Momenteel zit hij in Flachau voor de opleiding. “Maar door een corona-uitbraak in het hotel zit iedereen in quarantaine en is de opleiding wederom afgezegd.”
Toen het virus in volle omvang toesloeg, in maart 2020, zat Timo ook in Oostenrijk. “Toen werden in het grote wintersportoord Ischl de eerste coronabesmettingen gedetecteerd. Een paar dagen later werden alle skigebieden in Oostenrijk gesloten”, vertelt hij. Het riep veel vragen op, omdat het virus nog onbekend was. “Het voelde alsof het veel te veel werd overdreven, wat later wel anders bleek te zijn.”
Hij pakte in een uurtje zijn spullen in en haastte zich de grens over. “Omdat Duitsland zijn grenzen de volgende dag ging sluiten”, legt hij uit. “Daarna heb ik een tijd niet zoveel kunnen doen in Nederland en werden zomerplannen van de tafel geveegd. Uiteindelijk heb ik nog wel 3 maanden in Frankrijk kunnen werken.”
Avondklok
Door een corona-uitbraak in het hotel zit iedereen in quarantaine
Inmiddels is Timo weer in Oostenrijk, waar de maatregelen een stuk strenger zijn. “Een avondklok hebben we hier al een stuk langer en die geldt vanaf 8 uur ’s avonds”, legt hij uit. Een mondkapje was al langer verplicht, nu is het bijna overal verplicht om een FFP2-mondmasker te dragen.
“Omdat we nu allemaal in quarantaine zitten, is er niet zoveel te beleven”, vertelt hij. Samen met andere studenten zit hij aan de hotelkamer gekluisterd. “We proberen de dagen door te komen met Netflix en spelletjes.”
De quarantaine is Timo niet vreemd. Inmiddels zat hij al drie keer in quarantaine. “De eerste keer was bij terugkomst uit Oostenrijk vorig seizoen, de tweede keer na 3 maanden Frankrijk en nu zit ik met het hele hotel in quarantaine”, vertelt hij. “En dat is afzien.”
Want op het eerste oog lijkt dat hartstikke leuk, vindt hij. “Maar er is niks te doen, het voelt alsof je niet meer meedraait met de maatschappij. Ik zit nu met veel meer mensen in quarantaine op een kamer. Dat is soms een beetje benauwend, maar veel beter dan alleen.”
Het coronavirus en de maatregelen eromheen hebben veel impact gehad op zijn leven. “Veel plannen voor afgelopen zomer konden niet doorgaan en deze winter is er helaas geen mogelijkheid om te kunnen werken.” Toch prijst hij zich gelukkig. “Als ik sommige bedrijven of mensen financieel en psychisch zie lijden onder de huidige maatregelen, mogen we dankbaar zijn dat we nog gezond zijn en ik op zo’n mooi plekje in de wereld mag zitten.”
Toch doet hem dat wel wat. “Ik vind dat gezondheid ongeacht van wie altijd voor gaat. Maar als ik zie hoeveel mensen nu psychisch lijden onder de maatregelen, vraag ik mij wel eens af of de maatregelen niet meer kapot maken dan dat ze beschermend zijn.”
Timo had nooit gedacht dat het zolang zou duren, vertelt hij. “En het duurt veel te lang. Normaal gesproken zou ik nu iedere dag skilessen geven en natuurlijk après-skiën. Nu zit ik veel meer binnen, is het overal een stuk rustiger en heb ik geen werk.” Dat er geen werk is, heeft toch een voordeel. “Er is nu wel veel meer tijd om zelf te kunnen skiën met vrienden.”
Onwerkelijk
Deze tijd, met coronamaatregelen, ervaart Timo als min of meer ‘onwerkelijk’. “Maar ik maak er hier in Oostenrijk met vrienden het beste van en ondanks alles hebben we een hele goede tijd. Veel beter dan in Nederland, al zeg ik het zelf.”
Het lijkt er, volgens hem, op dat vaccinatie het enige middel is dat corona kan uitroeien of in ieder geval kan verminderen en controleren. “De meerdere lockdowns hebben ook nog niet echt hun vruchten afgeworpen of in ieder geval niet voor de lange termijn.”
Timo hoopt dat heel snel alles weer ‘normaal’ zal zijn. “Ik hoop dat we mensen weer zonder beperkingen kunnen opzoeken, dat bedrijven weer normaal kunnen gaan draaien en veel mensen minder stress zullen ervaren."
En dat geldt ook voor hem persoonlijk. "Ik kan ook niet wachten om weer les te kunnen geven op de pistes en mondkapjes definitief weggegooid kunnen worden.”