Strooien en schuiven:
waardering en onbegrip
(door Enrico Kolk)
ZWARTEWATERLAND – Bijna 100.000 kilo strooizout is er al doorgegaan in Zwartewaterland in de afgelopen dagen. Maar zout alleen blijkt niet genoeg.
“Normaal zijn we met drie uur strooien wel klaar”, legt Hans van Leussen uit. “Nu zijn we veel langer bezig. Normaal kun je 5 of 6 meter in een keer strooien, maar nu moeten we de weg in twee keer doen doordat we eerst de sneeuw wegschuiven.”
Dat schuiven kan overigens niet altijd op begrip rekenen. “Soms doen we een doodlopend stukje en dan wijzen ouders naar hun voorhoofd. Die willen dan dat we de kinderen er laten spelen. Maar de buurman wil wel weer dat de straat geveegd wordt.”
Andere mensen veegden hun stoepje schoon en zagen met lede ogen aan dat een vrachtwagen van de gemeente de stoep weer vol sneeuw schoof. “Maar het moet toch ergens naartoe.”
Toch is er ook een andere kant. “We krijgen heel veel waardering”, merkt Van Leussen en dat kan wethouder Maarten Slingerland beamen na een ritje meegereden te hebben. “Je ziet heel veel duimpjes.”
Als grootste struikelblok noemen de schuivers en strooiers het ‘parkeerprobleem’. “Mensen hebben niet in de gaten hoe ze een auto parkeren, voor ons is dat niet altijd handig. Auto’s die niet in de vakken staan, bijvoorbeeld”, vertelt Van Leussen. “En als je je auto dan toch aan de weg zet, klap je buitenspiegel even in. Er moeten ook mensen langs die meer ruimte nodig hebben. Onze draaicirkel is groter, dus we hebben ook meer ruimte nodig om een straat in te rijden.”
En dan is er nog het rijden op de wegen met tegemoetkomend verkeer. “Je hoopt dat mensen aan de kant gaan. Maar soms moet je echt om ruimte vragen.”
Aan de drukte is gedacht. "We hebben een grote groep. En die is al ingeroosterd voor het hele seizoen”, legt Van Leussen uit. Slingerland is ervan overtuigd dat dat wel goedkomt. "Hier wordt niet op een uurtje gekeken.”