Het tuinpad van mijn vader (11):
Ballen op de Berkenlaan in Zwartsluis
Erik Driessen beschrijft in de rubriek Het tuinpad van mijn vader (uit Het Dorp van Wim Sonneveld) wonderschone en spuuglelijke plekken in Zwartewaterland. Hij struint door Genemuiden, Hasselt en Zwartsluis op zoek naar jeugdherinneringen en bijzondere geschiedenissen.
“Hoe zag je dat nou ineens?”, hoor ik mijn trainer Harm van de Belt nog vol verbazing vragen. Op dat heerlijke hobbelveld aan de Berkenlaan strooide ik volkomen onverwacht met een briljant passje. Onder leiding van de geboren Sluziger speelde ik in de D1 van Sportclub Genemuiden.
We werden ongeslagen kampioen en mijn aandeel in die titelstrijd was vrijwel nihil. Dat ik uitgerekend aan de Berkenlaan tot volle wasdom kwam, verbaasde blijkbaar vriend en vijand.
Mijn splijtende pass is slechts een voetnoot in de historie van de Berkenlaan. Ooit vonden daar veldslagen plaats tussen Heracles en ZSV. Bij dorpsderby’s tussen deze voorlopers van DESZ moest de politie nog wel eens handelend optreden.
Op doordeweekse avonden duurde het soms lang voordat bepaald was welke club bij welk doel mocht trainen. Als je wilt, kun je overal ruzie om maken. Uiteindelijk tekenden de clubs in 1946 een vredesovereenkomst: Door Eendracht Sterk Zwartsluis was geboren. Al sneuvelden ook daarna nog met enige regelmaat ruiten van omliggende woningen.
Van die historie is aan de Berkenlaan net zo weinig overgebleven als van mijn beperkte voetbalcapaciteiten. Met het verloop van jaren komt het verval. Vrijdagochtend waait het hard rondom het voormalige voetbalveld. Een bord moet poepende honden van het veld houden.
De wind jaagt plastic flessen over straat. Een hek van de firma Yildirim Kabelwerken valt om. De medewerkers verrichten graafwerkzaamheden voor de aanleg van glasvezel. Ook straten waar de geschiedenis vanaf druipt, moeten mee in de vaart der volkeren.
Bij de Arembergschool stap ik uit de auto. Ik zie de gaten in het hek dat ballen moet tegenhouden. Ze zijn illustratief voor de toestand van dit toch historische deel van Zwartsluis. Na de feestweek en de kermis ligt het terrein er nog beroerder bij, maar ook nu is de aanblik de beste reclame voor de Genemuider kunstgrasindustrie. Bewoners en de Oranjeverenigingen vragen al jarenlang om een verharding en een aanpak van het terrein. Het is er nog niet van gekomen.
De avond voor mijn bezoek aan de Berkenlaan volgde ik de gemeenteraadsvergadering. Wethouder Knol vertelde dat hij de politiek binnenkort informeert over mogelijke inbreilocaties in Zwartewaterland.
Locaties noemde hij uiteraard niet, maar uitkijkend op de groene prairie van de Berkenlaan schiet de discussie ineens door me heen.
Niet lang. Dan zie ik dat geniale balletje aan de rechterkant van het veld weer voor me.