Het tuinpad van mijn vader (12): Struinen op een fascinerend terrein
Erik Driessen beschrijft in de rubriek Het tuinpad van mijn vader (uit Het Dorp van Wim Sonneveld) wonderschone en spuuglelijke plekken in Zwartewaterland. Hij struint door Genemuiden, Hasselt en Zwartsluis op zoek naar jeugdherinneringen en bijzondere geschiedenissen.
“Ik kom uit een schippersgeslacht”, zeg ik vaak met gevoel voor overdrijving. Mijn Genemuider opa is geboren aan boord van de Twee Gebroeders, een schip dat Genemuiden als thuishaven had. Zijn vader was volgens de historische bronnen ‘turfschipper’, opa gaat als ‘schippersknecht’ de boeken in. Of het schippersleven veel fortuin bracht, is twijfelachtig. Op een gegeven moment duikt Gerrit Driessen, de vader van opa, op als landarbeider in Schermerhorn. Dat was vast niet omdat hij met de Twee Gebroeders een miljoen bij elkaar had gevaren.
Ook aan de Sluziger kant van mijn moeder zijn er wat schippers, maar de familie Elbers bouwt vooral enige roem op met het beschilderen van scheepsvlaggen. Buiten dat zijn deze voorouders vooral huisschilders die onder meer zaken in Zwartsluis, Genemuiden, Kampen en Hoogeveen runnen. Over die historie mag ik graag hoog opgeven als ik met uiterste precisie een kwak verf op een muurtje aan breng. “Ik kom uit een schildersgeslacht…”, zeg ik dan meestal veelbetekenend.
Ik moet aan beide familiegeschiedenissen denken als ik vrijdagochtend over de Grote Kranerweerd struin. Fascinerend industrieterrein. Een merkwaardige combinatie van hypermoderne panden zoals die van fortop en Active Creations en authentieke boerderijen en licht vervallen woningen. Het contrast tussen grazende schapen, broedende knobbelzwanen en de luxueuze jachten van Vitens of die reusachtige vanuit de hele regio zichtbare toren van Hebo mag er ook zijn.
Ook aan Het Bosch komen verschillende werelden samen. Er staat een huis dat de gloriedagen van dit buurtschapje nog moet hebben meegemaakt en aan de andere kant wacht het maritieme geweld van Scheepswerf Geertman. In de bocht bij Jachthaven de Kranerweerd stap ik uit. Een vrouw boent de buitenkant van binnenvaartschip Iduna. Achter het gevaarte ligt met de Inaro ll nog een joekel. Verderop ligt een prachtige driemaster op de wal. De blik op het water maakt indruk. Nergens voel je de maritieme historie van Zwartsluis zo goed als op deze plek.
Weer een bocht verder slinger ik terug naar mijn eigen jeugd. Ik fiets in gedachten door het Buitenkwartier en ruik de geur van de koekjesfabriek. Op geluksdagen kreeg je een koekje uit een vermoedelijk afgekeurde partij. Die onovertroffen geur hangt niet aan het Oude Diep en bij Van Dijk Bakery komt niemand naar buiten met een al dan niet mislukt koekje. Van de lekkernijen van de ‘muffinmasters' smullen ze overal in Europa. Wat heeft Zwartewaterland toch veel imposante ondernemingen.
Op de radio hoor ik Ferd Grapperhaus vertellen over 7500 nieuwe Covid-besmettingen. Een diner bij 't Kraantje zit er voorlopig dus nog niet in. Over een fascinerend bedrijventerrein gesproken.