Het tuinpad van mijn vader (13):
Achter het verleden aan op de Achterweg
Erik Driessen beschrijft in de rubriek Het tuinpad van mijn vader (uit Het Dorp van Wim Sonneveld) wonderschone en spuuglelijke plekken in Zwartewaterland. Hij struint door Genemuiden, Hasselt en Zwartsluis op zoek naar jeugdherinneringen en bijzondere geschiedenissen.
Op de plek waar het bier mij tijdens Biestemerkdagen wel eens danig tegen de lippen klotste, roffelde de Zuiderzee vroeger tegen de plinten van Genemuiden aan. Bizar hoe weinig je van die toch imposante geschiedenis ziet in de Tapijtstad. Genemuidenaren hebben zoveel plannen voor de toekomst dat ze weinig aandacht besteden aan het verleden. Wat geweest is, komt zelden terug. Je moet wel heel veel fantasie hebben om de woningen op Tag en Greente voor woedende golven aan te zien.
Voor deze rubriek bezoek ik wekelijks een plek in Genemuiden, Hasselt of Zwartsluis. Apart hoeveel dingen je dan ziet die eerder volstrekt buiten het blikveld bleven. Ineens zie ik de wonderlijke schoonheid van de schuurtjes aan de Achterweg 2 a-d. Die waren me zelfs nog nooit opgevallen. Dat krijg je van dat gehang in een Koreaanse middenklasser. Met de benenwagen zie je zoveel meer.
Aan de gevel van kraamzorgorganisatie Sifra zie ik een katrol hangen. Als beelddenker duw ik meteen een aantal gedachten over de praktische inzet van het gevalletje weg. Rijwielhuis van Dalfsen brengt mij weer terug in mijn kindertijd. Ik won glansrijk een kleurwedstrijd en mocht een fiets uitzoeken bij de sympathieke rijwielhandelaar. De tien jaar die volgden kocht ik regelmatig een net wat groter model.
Bij de afslag naar het Bosplan daal ik verderaf in de jeugdherinneringen. Je kon vanaf daar richting de allang afgebroken Bollenakker, de Heemtuin, de ijsbaan en de nodige speelweides. Met Nationale Boomplantdag kwam je er ook. Het Bosplan maakte voor een deel plaats voor een nieuwe wijk. Dik kans dat de woningnood meer van dat soort opofferingen nodig maakt. Hoe meer Genemuidenaren er bij komen, hoe meer de authentieke stukken van Genemuiden verdwijnen. Het is niet anders. Ondertussen loop ik langs dat fabuleuze stuk waar vroeger de hooibergen zij aan zij stonden. Ondanks het rookverbod ruikt het nergens in Genemuiden zo naar rook als hier. Alsof de geur van de stadsbranden nog steeds niet helemaal verdwenen is. Sinds de laatste grote stadsbrand van 1868 is vuur op de Achterweg verboden, lees ik op een ANWB-bordje waarvan ik volgens mij zelf de tekst nog heb geredigeerd.
Achter Achterweg staat tussen haakjes Nachtweg. Die benaming heb ik ook van mijn vader overgenomen. Ik heb geen idee waar die naam naar verwijst, realiseer ik me ineens. Vast niet alleen naar het horeca-etablissement waar ik zoveel uren van mijn jonge jaren doorbracht. Een Genemuidenaar met meer kennis van zaken, mag het antwoord mij mailen op erikdriessen@hetnet.nl.