De onmisbare schakel in de sport: Deel 5: Cees Nieuwenhuis
(door Gerard Meijeringh)
GENEMUIDEN - Vrijwilligers zijn onmisbaar in de sportwereld. Dat is al tijden bekend, maar tijdens de coronacrisis blijken deze mensen eens te meer goud waard. In deze rubriek aandacht voor deze onmisbare schakels in de sport. In deel 5 draait het om Cees Nieuwenhuis (69), vrijwilliger bij Sportclub Genemuiden.
Cees Nieuwenhuis groeide op in Canada. Op 12-jarige leeftijd keerde het gezin Nieuwenhuis terug naar Nederland om in IJsselmuiden te gaan wonen. Als voetballer werd hij later actief in het derde elftal van Wilsum.
Opgerekte enkelbanden
Hij merkte dat hij heel slechte enkels had. “Dat kwam van het ijshockey, dat ik speelde in Canada. Ik was goalie. Dan maak je veel zijwaartse bewegingen. Mijn enkelbanden waren helemaal opgerekt. Gelukkig kwamen toen van de hoge voetbalschoenen van het merk Patrick op de markt. Daar heb ik geluk mee gehad.”
Groene baret
Op 20-jarige leeftijd moest Nieuwenhuis zijn dienstplicht vervullen. “Ik heb achttien maanden bij de commando’s gezeten”, zegt Nieuwenhuis, terwijl hij trots zijn groene baret laat zien. “Eigenlijk had ik nooit goedgekeurd mogen worden. Ik had een stifttand. De opleiding was zo zwaar. In vier dagen moesten we 240 kilometer lopen met bepakking. Dan moet je fysiek heel sterk zijn om dat te kunnen halen. Door deze opleiding mis ik wel eens emotie. Dat heb je niet bij de commando’s”, aldus Nieuwenhuis.
Bakkerij
In 1982 nam hij een bakkerij over. Bakkerij Nieuwenhuis groeide uit tot een begrip in Genemuiden en Sportclub Genemuiden kwam steeds meer op z’n pad. “Ik heb de bakkerij 23 jaar gehad. Sportclub Genemuiden bestelde iedere week 250 kadetjes bij mij. Mijn zoon voetbalde bij Sportclub Genemuiden, dus soms moest ik rijden. Ik heb oliebollen gebakken voor de club en ben ook sponsor geweest”, aldus Nieuwenhuis.
Scheidsrechter en coördinator
Toen hij stopte het met bedrijf had hij de tijd om de wedstrijden van het eerste elftal van Sportclub Genemuiden te bekijken. Hij liep rond op Sportpark De Wetering en het begon te kriebelen. “Ik zag dat de club bij scheidsrechters een slechte naam had en er waren ook te weinig scheidsrechters. Op een gegeven momenten kreeg ik te horen: ‘Je kunt wel bij ons fluiten’. Zo is het begonnen.” Nieuwenhuis volgde een cursus en is vanaf 2005 actief als scheidsrechter. “Ik fluit alles. Ik heb zelf wel eens het eerste elftal gefloten.” In 2008 trad hij aan als hoofdcoördinator scheidsrechters. “Dat heb ik tien jaar gedaan. Dat was een heel gedoe, vooral bij afzeggingen. Voor maandagmorgen 6.00 uur stuurde ik iedereen een app om te vragen wie beschikbaar was. Op dinsdag had ik alles ingedeeld. Het was heel veel werk. Je had constant te maken met wijzigingen door afzeggingen. Dan ging je zelf maar weer fluiten”, aldus Nieuwenhuis.
Afbouwen
Na het seizoen 20017-2018 deed hij een stapje terug en stopte Nieuwenhuis als hoofdcoördinator scheidsrechter. “Ik wilde afbouwen om tijd vrij te maken voor andere dingen. Daarnaast ging het werk steeds meer via de computer. Ik ben niet computerminded, dus ik beleefde er steeds minder plezier aan. Daarom ben ik gestopt, maar ik hou wel een vinger aan de pols.” Nieuwenhuis zit nog steeds in de scheidsrechterscommissie. Hij begeleidt jonge scheidsrechters. Ook is hij soms actief als masseur bij Sportclub Genemuiden ‘In jouw klauwen zit zoveel kracht. Jij pakt de spieren aan’, is er wel eens tegen me gezegd.”
Hobby
Nieuwenhuis is nog steeds actief als scheidsrechter. Volgens Nieuwenhuis wordt het tekort aan scheidsrechters steeds groter. "Daar kan de KNVB wel over klagen, maar de eisen worden steeds strenger als je in de A-categorie wilt fluiten. Daardoor haken scheidsrechters af.”
Volgens Nieuwenhuis wordt de druk steeds groter. "Je hebt steeds meer wedstrijden en steeds minder scheidsrechters. Dat zie je ook bij ons. Soms fluit ik op een zaterdag wel drie wedstrijden. Nee, ik vind dat zeker niet erg. Fluiten is mijn hobby. Ik fluit al vanaf 2005 en heb nog nooit een wedstrijd gestaakt. Wat het geheim is? Wees duidelijk als scheidsrechter. Ik praat ontzettend veel tijdens een wedstrijd. En maak excuses als je een fout maakt. Een scheidsrechter is ook gewoon maar een mens. Nee, ik ben zeker niet van plan om te stoppen als scheidsrechter. Zelfs in coronatijd ben ik nog zo gek om te gaan fluiten, maar het gaat om die ventjes die op het veld staan. En ik ben nog steeds fit. Ze zeggen wel eens: 'Jij loopt het minste, maar ziet het meeste'. Door de rompslomp van de KNVB vallen er teveel scheidsrechters weg. De administratie is moeilijker geworden, vooral voor de wat oudere scheidsrechter, maar ik ga nog wel even door."