Genemuider stadsomroeper oudste inwoner van Nederland
“De populairste inwoner van Enkhuizen”, schrijft de plaatselijke krant op 14 april 1938 over Cornelis Martinus Siebert. En dat is een opmerkelijk prestatie voor de man die op die dag zijn 100e verjaardag viert. Siebert woont namelijk nog maar vijf jaar in Enkhuizen. De 95 jaar daarvoor was hij inwoner van Genemuiden. Zijn roem wordt in de jaren na het eeuwfeest nog groter: hij wordt de oudste inwoner van Nederland.
Als de krant de Genemuidenaar een paar weken voor zijn 100e verjaardag zoekt, treft de dienstdoend journalist hem niet thuis. Volgens zijn dochter Margje (een weduwe waarbij Siebert woont na het overlijden van zijn vrouw) is vader zoals gebruikelijk op de loop. De journalist treft ‘de oude Tilder’, zoals hij in Enkhuizen heet, aan in de haven. Daar loopt hij met ‘verbazingwekkende snelheid’ over de dam. Volgens de verslaggever moet hij ‘hard lopen om de krassen baas in te halen’.
Eenmaal thuis vertelt Siebert dat hij in Genemuiden de eerste raderboot vanuit Zwolle zag langskomen (“iedereen was hoteldebotel van dit wereldwonder”) en ook aanschouwde hij de eerste trein in Overijssel.
De Genemuidenaar was in zijn leven koeiendrijver, knecht op een veeboot, arbeider op een vrachtschuit en handelaar. Dat deed hij altijd als zelfstandige. Hij vervoerde onder meer tientallen paarden van Genemuiden naar Coevorden en Emmen. Tot zijn 92e verzette hij zware arbeid. Daarna begon hij met een handel in horloges, die hij in Enkhuizen verkocht aan zeelieden en vissers.
Siebert vertelt ook dat hij stadsomroeper van Genemuiden was. Daarbij hanteerde hij een vrij agressieve stijl van roffelen. Op een dag sloeg hij een gat in ‘een soort van pan’, waarmee hij Genemuiden moest waarschuwen voor brand. Siebert moest door dat iets te hardhandige optreden bij de burgemeester komen. “Beter een gat in een pan dan een paar mensen verbrand”, antwoordt Siebert nuchter na een reprimande.
De Genemuidenaar is nog goed gezond. Hij zou alleen een bril kunnen gebruiken, maar zo’n ding maak je zo ‘ouwelijk’. Een leesbril is in ieder geval niet noodzakelijk. Siebert heeft nooit leren lezen, maar weet dankzij zijn kleinzoon precies wat er dagelijks in de krant staat.
Buiten het mindere zicht heeft hij geen klachten. Dokter Bax in Genemuiden heeft slechts een paar stuivers aan hem kunnen verdienen, vertelt Siebert. Toch is de arts zijn ‘allerbeste vriend’.
Dat blijkt als dezelfde krant twee weken later de festiviteiten rond de verjaardag van Siebert beschrijft. Bax is vanuit Genemuiden overgekomen. Honderden Enkhuizers kijken toe hoe de plaatselijke fanfare de eeuwling een serenade brengt.
Via een radioverbinding luisteren kleinkinderen in Amerika mee. Siebert heeft op dat moment 38 kleinkinderen. Samen met zijn echtgenote Aaltje Schenkel krijgt hij zelf negen kinderen, waarvan er drie voor de peuterleeftijd overlijden. Ze zwerven uit over heel Nederland.
Drie jaar later haalt Siebert opnieuw de kranten. In het oorlogsjaar 1941 is hij officieel de oudste inwoner van Nederland. Zijn gezondheid is dan minder goed. Ondanks zijn hoogbejaarde leeftijd herstelt hij redelijk van een zware val in de haven van Enkhuizen, maar hij is ondertussen wel blind.
De journalist treft hem ‘duttend’ in de stoel. Verhalen van aanwezige kinderen gaan langs hem heen, tot hij het woord ‘Genemuiden’ hoort vallen.
Een zoon vertelt dat vader vroeger in een kleine punter ging rietsnijden. Volgens dochter Margje was hij ‘een van de beste vlechters’. Na die opmerking staat Siebert uit op zijn stoel en geeft hij ongevraagd een vlechtdemonstratie.
Met een grote glimlach rond de mond gaat hij door tot zijn dochter zegt dat het nu wel voldoende is. De oudste inwoner van Nederland is even weer jong, besluit de journalist.
Siebert overlijdt een klein jaar later op 13 maart 1942. Hij wordt dus net geen 104 jaar.
Erik Driessen duikt wekelijks voor De Stadskoerier in de archieven op zoek naar bijzondere, bepalende of gewoon grappige geschiedenissen uit Genemuiden, Hasselt en Zwartsluis.