Jong zijn in coronatijd: Aymée van de Velde (17)
(door Enrico Kolk)
In deze rubriek vragen wij jongeren hoe ze omgaan met de coronamaatregelen en wat de impact daarvan is op hun dagelijkse leven. Vandaag deel 15: Aymée van de Velde (17) uit Hasselt.
“Het moet, hè, ik kan er helaas niks aan veranderen", zegt de Hasseltse over de coronamaatregelen. "Maar het is voor onze eigen bestwil. Dus ik ga wel af en toe op bezoek bij mijn opa en oma, die zitten in de risicogroep, maar ik wil hen absoluut niet besmetten."
En daarom houdt ze zich wel aan de maatregelen. "Ik ben er wel enorm zat van en eigenlijk wil ik gewoon feestjes vieren in de achtertuin, met familie en muziek. Maar ik wil niet dat mijn dierbaren besmet worden. Daar ben ik erg bang voor."
Ze heeft nog wel wat feestjes te vieren. Precies op haar zestiende verjaardag, 16 maart 2020, ging Nederland 'op slot'. "Ik had stiekem gehoopt dat ik mijn verjaardag toch met de hele familie in de woonkamer kon vieren", blikt ze terug op vorig jaar, toen in de week voor haar verjaardag de eerste maatregelen werden aangekondigd.
De werkelijkheid bleek anders. Ze vierde een van de eerste 'coronaverjaardagen'. "Ik werd toen 16 en had wel iets groters willen vieren. Maar niemand kon op bezoek komen, ook mijn vrienden mochten niet langskomen. Dus ik was alleen met m'n ouders en broers."
Ze had toen al wel een beetje verwacht dat het wat langer zou duren. "Maar niet dat het een jaar zou zijn." Inmiddels is haar verwachting behoorlijk bijgesteld. "Ik denk dat we pas over twee jaar alles weer mogen. En ik zie het ook nog niet over een jaar gebeuren, want iedereen moet nog gevaccineerd worden."
Zelf wordt ze binnenkort ook gevaccineerd. Ze kiest er bewust voor: "Ik hoop dat ik dan alles weer mag doen." Ze hoopt daarom dat andere mensen ook een vaccinatie nemen. "Zodat we dan alles weer kunnen en mogen."
Ze heeft al wel plannen voor dat moment. "Ik denk dat ik dan mijn verjaardagen ga inhalen", lacht Aymée. "Een tent huren, de vuurkorf aan en een groot feest houden." Want corona heeft haar plannen behoorlijk verstoord, vindt ze.
Vorig jaar zat Aymée in de eindexamenklas. "Ik kon geen examen doen en heb een ‘gratis’ diploma gekregen", vertelt ze. "Dat heeft wel grote impact gehad, omdat ik het anders voor mij had gezien. Ik had me dat in de gymzaal met alle leerlingen voorgesteld en een zaal vol mensen die toekeken naar mijn diploma-uitreiking." Het mocht niet zo zijn.
Nu mist ze vooral het op stap gaan. "Dat je gewoon normaal, zonder mondkapje, kan binnenlopen in een museum. Of winkelen in Amsterdam. Dat gaat nu even niet en daar baal ik enorm van. Ik wil er gewoon gezellig met mijn vrienden op uit, zonder coronamaatregelen. En zonder dat ik het risico loop om besmet te worden."
Ze zit wel af en toe in een dipje om die reden. "Ik heb m'n ups-and-downs", vertelt Aymée. "Laatst zat ik wel te huilen omdat het niet kon om gewoon even te afspreken. Ik wil graag contact hebben met vrienden, maar dat gaat niet."
Depressief is ze niet. "Maar wel coronamoe. Ik wil ertussenuit. Ik zou het heel fijn vinden als we morgen weer zouden kunnen leven zonder maatregelen. Het liefste wil ik nu op een terras zitten met het mooie weer."