Het tuinpad van mijn vader (19):
Over de 'koninklijke' brug naar Sint Petersburg
Erik Driessen beschrijft in de rubriek Het tuinpad van mijn vader (uit Het Dorp van Wim Sonneveld) wonderschone en spuuglelijke plekken in Zwartewaterland. Hij struint door Genemuiden, Hasselt en Zwartsluis op zoek naar jeugdherinneringen en bijzondere geschiedenissen.
De bedenker van het tracé van de provinciale weg tussen Zwolle en de Noordoostpolder, gaat niet de boeken in als een infrastructureel genie.
Lang moesten weggebruikers dwars door Hasselt en Zwartsluis en nog steeds zorgen beide kernen van Zwartewaterland voor het nodige oponthoud. Een brug bij Genemuiden lijkt achteraf een stuk logischer. Al denken Hasselters daar ongetwijfeld anders over.
Die danken hun brug aan Koning Willem 1. In de jaren dat België nog onderdeel is van het Koninkrijk zet Zijne Koninklijke Hoogheid de bezwaren van Zwolle opzij. Na eeuwen leuren en zeuren krijgt Hasselt een brug. Al snel blijkt die te klein en volgt een wat serieuzer kunstwerk.
De kwaliteit daarvan is blijkbaar niet al te denderend, want vijftig jaar later (in 1896) komt er een stalen brug die de naam mee krijgt van toenmalig burgemeester Van Nahuys. Dat is ook de naam van de huidige brug, die in 1972 een paar honderd meter verderop over het Zwarte Water wordt gelegd.
Op Bevrijdingsdag kijk ik vanaf de kade naar dat mintgroene gevaarte. Hagelsteentjes vallen op mijn autoruit. Het waait zo hard dat ik even later moeite heb om de fotocamera recht te houden. In de lucht drijft een volgend schip met zure appels over.
Als ik de brug aandachtig observeer krijg ik de indruk dat het beste er wel vanaf is
Misschien zijn het de weersomstandigheden, maar als ik de brug aandachtig observeer krijg ik de indruk dat het beste er wel vanaf is. Het lijkt wel of het staal doorbuigt. Gezichtsbedrog vermoedelijk. Al zal het niet voor niets zijn dat de provincie Overijssel zeventig miljoen euro voor vervanging van de brug gereserveerd schijnt te hebben.
Een paar euro voor een nieuwe vlag moet er dan ook wel vanaf kunnen, bedenk ik mij als ik naar links kijk. Daar wapperen de vlaggen van Hasselt, Zwartewaterland en Overijssel gebroederlijk naast elkaar. Wind en weer hebben het exemplaar van de provincie gehalveerd.
Net op het moment dat ik wil gaan mopperen dat er nooit iemand speelt in de speeltuin langs het water, wordt mijn cynisme bestraft. Een auto met twee jonge moeders stopt. Vanaf de achterbank stormen vier kleuters naar buiten die met veel plezier de toestellen uitproberen.
Rusland
Op de brug zie ik ondertussen een vrachtwagen van veevoederbedrijf Fuite uit Genemuiden. Die wordt gevolgd door een truck die volgens de reclame op de oplegger onderweg is naar Sint Petersburg.
Hopelijk profiteert de chauffeur onderweg naar Rusland van wegen waarover beter is nagedacht dan de provinciale weg bij Hasselt.