Afbeelding
Op de foto: Ezra Bergman

Jong zijn in coronatijd: Ezra Bergman (15) uit Hasselt

(door Enrico Kolk)

In deze rubriek vragen wij jongeren hoe ze omgaan met de coronamaatregelen en wat de impact daarvan is op hun dagelijkse leven. Vandaag deel 18: Ezra Bergman (15) uit Hasselt.

“Het leukste van het hele coronajaar vond ik oud en nieuw”, vertelt Ezra. “Dat was zo’n dag dat we een beetje maling aan de regels hadden. We zeiden ook tegen elkaar: ‘Het moet geen saaie oud en nieuw worden, maar het moet wel verantwoordelijk’. Dus ik heb ook met carbid geschoten en ben eigenlijk wel blij dat dat door mocht gaan.”

Zo bleef er toch een levende traditie in stand. Want levend is het. “We zijn met een best wel grote club. Nu was het iets kleiner, maar we doen het al jarenlang.”

Dat het met regels gepaard moest gaan, daar heeft hij wel begrip voor. “Het is wel een virus dat uit de wereld moet”, merkt de Hasselter op. “Dus eerst had ik er ook niet zoveel problemen mee dat alles dichtging. Toen dacht ik: ‘Yes, ik hoef niet naar school’. Maar het begint nu wel steeds irritanter te worden.”

Als het aan hem ligt, wordt het ‘slot’ wat meer van de samenleving afgehaald. “Het duurt nu al langer dan een jaar. Ik vind: doe alles maar open op voorwaarden. Dus bijvoorbeeld vooraf en achteraf testen, of meer vaccineren.”

“Je moet gewoon blij wezen met de dingen die je kunt doen”

Met vooraf en achteraf testen wordt al gewerkt in de zogeheten Fieldlab-experimenten. “Dat zou ik wel aan mee willen doen”, zegt Ezra. Het zou weer wat leven in de brouwerij brengen. “Ik hou best wel van gezelligheid. Dus nu mis ik het met z’n allen te zijn, zoals bij het Euifeest, de OBN Dweildag en het tentfeest.”

En gek genoeg begon de jonge Hasselter ook school wel een beetje te missen. “Ik zit nu in de vierde klas”, vertelt hij. “Toen het begon zat ik in klas drie. Die heb ik maar net gehaald, omdat ik niks af had. Dus het gaat wel ten koste van school.”

En dat komt door de onlinelessen. “Mijn motivatie was echt ver te zoeken. Dan zat ik op de boot onlineles te volgen”, blikt hij terug. “En daar leer ik niet zoveel van. Maar dat merkte ik wel in de afgelopen paar weken van school. Toen moest ik huiswerk gaan maken dat niet af was.”

Volgende week beginnen zijn examens. “Ik ben hard aan het leren”, merkt hij op. “Aan het begin dacht ik ‘ik weet niet of het wel wat wordt’. Want ik heb zoveel gemist en dat merk ik ook bij meerdere klasgenoten. Er is zoveel stof die je maar voor de helft krijgt.”

Maar zijn motivatie is er weer. “Ik wil gewoon slagen”, zegt hij. “Vorig jaar zou dat makkelijker geweest zijn. Maar ik snap ook wel dat de overheid weer examens wil, zoveel als het kan.”

Ook dat gaat met maatregelen, zoals anderhalve meter afstand. “En we hebben grotere tijdvakken, zodat er meer ruimte is om naar school te gaan. En spieken is lastiger”, lacht hij.

Dat er nu nog steeds maatregelen zouden zijn, had hij ‘echt niet verwacht’. Maar inmiddels heeft Ezra er zijn weg wel in gevonden. “Je moet gewoon blij wezen met de dingen die je kunt doen en je aanpassen aan het moment”, vindt hij. “Dus zorgen dat je toch plezier kunt hebben, op een verantwoordelijke manier.”

Dat is hem in het afgelopen jaar wel gelukt, denkt hij. “Ik zal niet zeggen dat ik het altijd goed gedaan heb, maar we hebben wel afstand gehouden.”

Een coronatest heeft hij nog niet gehad. “Ik ben niet zo iemand die voor elk drupje aan de neus naar de GGD gaat. En ik ben eigenlijk ook nooit ziek. Je moet gewoon opletten of je klachten hebt.”

Ezra noemt zichzelf een levensgenieter. “Maar ik kan me er wel iets bij voorstellen dat mensen hier depressief van worden.” En daarom heeft hij een tip voor iedereen: “Probeer zoveel mogelijke leuke dingen eruit te halen en zorg dat het verantwoord gaat. En verder maar geduld hebben.”