Dolf en Corry Overmars waren 60 jaar met elkaar getrouwd: 'een onvergetelijke dag in coronatijd'
Dolf en Corry Overmars waren vorige week 60 jaar met elkaar getrouwd. Corry deelt in dit artikel haar bespiegelingen over de 'onvergetelijke dag' die ervan gemaakt werd.
60 jaar getrouwd, dat ben je niet zomaar, al weet je wel 60 jaar van te voren dat het eraan kan komen. Niet dat je daar jaarlijks aan denkt hoor, dat doe je pas als het dichtbij komt. En als het dan heeeel dichtbij is denk je, halen wij het? De laatste loodjes wegen het zwaarst en je moet er wel voor met zijn tweeën zijn!
Elke vijf jaar doen we met zijn allen wat leuks, van een lang weekend tot een kort weekend en altijd spelen we het Overmarsspel dat hoort erbij. Toen dat niet meer kon gingen we één dagje. Nog later gingen we uit eten en van te voren spelletjes spelen.
Mogelijkheden? Ja hoor! Maar nu is het coronatijd en wat kan? Het gaat met onze gezondheid ook niet zoals het moet. We zijn ook met te veel mensen en aparte gezinnen, dus wordt het schipperen. Ach laat ik me maar geen zorgen maken, de kinderen komen vast wel met ideeën. Het zal niet de eerste keer zijn dat we verrast worden.
Dan is de dag daar, een kleindochter zal onze kuiven mooi maken want ze wil zich niet schamen voor ons, heeft ze gezegd. Ze komen met z’n tweeën.
Het aankleden gaat niet echt van een leien dakje maar, na wat benauwdheid en misselijkheden (natuurlijk ook door de zenuwen) lukt het toch.
Telkens kleppert de brievenbus, stapels kaartjes op de mat.
“Oma, waar is het tafelkleed want papa komt eraan met allemaal lekkere dingen voor het ontbijt, jullie krijgen van alle kleinkinderen een ontbijt. Alleen mogen zij er niet bij zijn, dat doen we binnenkort wel een keer als het weer mag.”
“Tjonge wat een verrassing, daar had ik echt niet op gerekend”, roep ik uit. “O, dat is nog lang niet alles, dadelijk krijgen jullie ook een cadeau van ons”, zeggen ze.
Ondertussen zijn de zonen in de voortuin bezig met iets wat geluid geeft. Voor het raam rijst een grote mannenpop omhoog, even later een vrouwspersoon er naast. Meer dan levensgroot. Een groot verkeersbord met 60 staat er voor.
De voorgevel en tuin wordt versiert met vlaggetjes, de grote vlag hangt aan de muur. Bij ons en de buren. Dat ziet er vrolijk uit! Dan krijgen we het pakje, ik voel en denk; dat lijkt een foto album! Dat is leuk! Ik had zo graag een nieuwe foto van ons allemaal willen hebben, die andere is vijf jaar oud.
Maar dat kan niet met zoveel mensen bij elkaar, corona! En over een aantal maanden… zijn we er dan nog allemaal? Zo gauw als het kan, doen!
Ja inderdaad, in het papier zit een fotoboek met als titel “Hoera opa en oma”. Iedereen staat eromheen om onze reacties te zien.
“Jeetje dat is bijzonder, wat geweldig!” Allemaal: Alice en Theo, Robbie en Dinie, Henk-Jan en Lianne, Tessa en Marcel, Tom, Jordy en Chantal, Davy en Gerrie, Carlijn, Tara, en Stijn hebben er herinneringen in geschreven met foto’s. Ik wil een stukje voorlezen maar ben gauw klaar, door mijn tranen zie ik niks meer. “Daar zit ze nou met haar grote mond, kan niet eens meer lezen” zeg ik.
Het is een prachtig boek geworden, zoiets zou iedereen een keer moeten krijgen!
Dolf zijn broer en vrouw komen op de koffie met gebak, daar zijn de kinderen ook wel aan toe. Ik mag niks doen, ”blijf jij maar eens zitten ma, kan je ook eens rustig kletsen”
De drie vrouwen verzorgen de boel en de drie mannen zijn in de achtertuin bezig met iets.
Zo zijn we nooit met teveel in huis en het is droog buiten.
Er komt er eentje met een paal op zijn schouder aanlopen, er wordt met een grondboor een gat gemaakt. Binnen een oogwenk staat er een plantenzuil met ophanghaken eraan, planten worden eraan gehangen en wij mogen komen keuren. Heel mooi en heel apart!
Een lust voor het oog. Een groot vogelvoerhuis wordt in elkaar gezet. Kunnen we buiten vogelbezoek ontvangen. Vogels in de tuin is gezellig!
Dan gaat iedereen weer op huis aan. “We komen jullie om goed drie uur ophalen en dan gaan we naar Robbie en Dinie hun huis want daar gaan we een bakkie doen en later eten. Rust nu nog maar even uit.”
Klokslag drie uur staan ze voor de deur, we beginnen aan de volgende etappe.
Wat is het gezellig met die koppel, altijd grappen, lachen en elkaar de gek aan steken.
Na de thee/koffie gaan we in het tuinhuis gourmetten. We zitten lekker warm met zijn achten en ver genoeg uit elkaar. Eten zat, heel lekker en beregezellig is het. Het is zomaar half acht, we moeten er maar een punt aan draaien want de poppen en de versiering in de voortuin moet nog opgeruimd worden. Morgen is het weer werkdag.
Wat een prachtige dag hebben we gehad met elkaar. Onvergetelijk!
Toch fijn dat we bijna allemaal één of twee vaccinaties gehad hebben, dat geeft net iets meer vrijheid. Mijn zussen en broer komen nog aan de beurt wanneer het kan.
Zo zie je maar weer, je moet in mogelijkheden denken en niet in onmogelijkheden.
Er kan nog veel!
En dan… Iedereen (en dat zijn er heel veel) die op welke manier dan ook, onze 60e trouwdag tot een prachtige herinnering gemaakt hebben. BEDANKT!
Dolf en Corry Overmars-Kalshoven.