Het tuinpad van mijn vader (25): Bowlingbanen en bitterballen aan de oevers van ‘t Zwarte Water

Ik rij op een alweer zomerse ochtend door Zwartsluis richting Hasselt. Omdat de brug van de Meppelerdiepsluis bijna traditiegetrouw omhoog staat, moet ik wachten.

Ik ben bepaald niet de eerste in de rij en dus krijg ik alle kans om naar de parkeerplaats van Hotel Zwartewater te staren. Het uiterlijk van het etablissement is flink verbeterd sinds de kolossale tennishallen tegen de vlakte zijn gegaan.

De geur van bitterballen dringt ineens tot mijn neus door. Niet dat Sander Frank en zijn medewerkers de frituurpannen al aan hebben staan, maar jeugdsentiment maakt zich weer eens van me meester. Ik zie me met de hele familie bij de bowlingbaan staan.