Afbeelding
Noa Blei

Nine Eleven

(door Jan Blei)

Jonge herinneringen zijn er ook, soms heel indringend. De middag van 11 september 2001 staat op mijn netvlies ge-etst. Een brandende sintel die nooit meer verdwijnt, hetzelfde overkwam me als kind bij de dood van John F. Kennedy. Momenten in de wereldgeschiedenis met zoveel impact dat de adem je wordt ontnomen.

Ik was op dagactiviteitencentrum Peppelrode in Emmeloord. Leidinggevende op een locatie voor verstandelijk gehandicapten. Ik kwam binnen, en werd geroepen door een chauffeur die onze cliënten vervoerde. Ik zag het tweede vliegtuig naar binnen vliegen en besefte onmiddellijk de consequenties: oorlog!

De dagen erna was er niets anders dan de ‘Twin Towers’. De twaalfde vierden we de verjaardag van mijn partner, ook daar ging het nergens anders over. Vrij vlot doken de eerste conspiracy-gedachten op. Niet de Arabieren of Moslimfundamentalisten waren verantwoordelijk voor het drama, maar de Amerikanen zelf.

Alles werd minutieus onder de loep genomen: het gedrag van president Bush, de aanval op het Pentagon, de rol van NORAD, het falen van de luchtmacht, de manier waarop de torens naar beneden kwamen, en de collaps van building seven. In no-time riep de halve wereld mee, en ontstond gaandeweg de indruk dat ‘nine eleven’ een Inside Job was.

Hetzelfde zie je nu gebeuren bij COVID 19; winkelbedienden, werklozen, zelfbenoemde life-coaches en andere criticasters, weten precies hoe het zit en belagen de traditionele wetenschap met hun -uit alle hoeken en gaten geplukte- overtuigingen. Ze zijn zo overtuigd van dat geluid, dat ze fors van leer trekken tegen alles wat indruist tegen hun stellige overtuigingen.

is nog lang niet over. Het is symptomatisch voor de manier waarop we naar de wereld kijken, en eerlijk is eerlijk, ik deed er volop aan mee. ‘Inside Job’ van Jim Marss was mijn favoriete publicatie over het gedonder rond de Twin Towers. Ook ik schreeuwde moord en brand over de geconfisqueerde camerabeelden bij het Pentagon, de vreemde collaps van beide torens en het waanzinnig einde van gebouw zeven.

Twintig jaar later ben ik het allemaal wat gaan relativeren. Het is ondenkbaar dat bij een gebeurtenis van deze proporties, niemand van de beoogde betrokkenen een keer uit de school klapt. Geen sterfbedverklaringen, spijtbetuigingen, schuldbekentenissen, helemaal nix van dat alles.

De meest waarschijnlijke verklaring is een terroristische aanslag op het vrije Westen, gefinancierd en gefaciliteerd door Saoedi-Arabië en uitgevoerd door Islam extremisten.Tot in lengte van jaren zullen er groepen opstaan die anders beweren.

Hetzelfde geldt voor Corona. Het is te groot, te diep, teveel omvattend. Er móet meer aan de hand zijn dan de overheid prijsgeeft. Zoniet, dan verzinnen we wat!