Polen
Jan ad bi-j de supermaerkt een kraante ekocht,
m?r i-j wördt er niet vrolijk deur.
Allemoal naerigeid, tevuul’ um op te nuumm.
Grappige dingn? Door leez’ ie de kraante toch niet veur?
Et milieu, de weerld wördt steeds w?rmer.
I-j röp zien vrouwe: “Griet, oe kun wi-j straekkies nog wat verdienn?
De beide pooln smöltn, leez ek ier.
Woor mut dat laandn, as de pooln goan verdwienn?”
"Esmöltn?” vreug ze. "Nee eur, ie em et over twie-j?
Die w?rkn ier in de tapijt en ook wel meer dan drie!”