Juwelierszaeke
Jan en Mien loopm in een drukke winkelstroate,
umme ni-je kleern te koopm veur Jan.
Opiens ziet ze Jan in gien veldn of weegn meer,
kwoad belt ze um op: “Woor bi-j now toch, man!”
“Wiet ie nog,” zaeg Jan, “die juwelierszaeke,
woor as die mooie goldn kettn in de etalage leg,
woorvan ek oe beloofd eb um ooit ies te koopm?”
Mien pinkt emotioneel een trèùntien weg.
“Jazeker erinner ek mi-j dat nog,” fluustert ze oast.
“Now,” zaeg Jan, “ek zitte in et cafe d’rnoast.”