Asielboot blijft: 'We mogen best trots zijn op elkaar'
(door Enrico Kolk)
GENEMUIDEN – “Het gaat heel goed”, zegt Flip Visscher op de asielboot, nu ruim zeven weken in Genemuiden gestationeerd. De boot is gisteren (dinsdag) leeg vertrokken voor onderhoud op de werf, maar door inspanningen van vrijwilligers is er meteen een nieuwe boot gearriveerd.
“We zeiden: Als alles zo goed gaat, dan moeten we het verlengen met twee maanden. Ze weten de weg inmiddels hier, sommigen hebben dagbesteding bij Dorcas en de groenvoorziening. Hoe mooi zou het zijn als ze dan ook de kerst hier mee kunnen maken?”, vertelt Visscher. Hij is vanaf het begin zo’n 15 uur per week als vrijwilliger op de boot aanwezig. “Het was iets nieuws voor me. Maar wat ik aantrof was een ploeg die al een tijdje samen was. Ze zaten in Zwolle al met elkaar op de boot en daarvoor waren ze in Nieuwleusen, dus ze kenden elkaar al maanden.”
Dat maakt dat er een gemoedelijke groep is. “Het is gewoon top”, vindt hij. “Ik heb meteen gezegd: ‘je kunt er met de rug naartoe gaan staan, maar je kunt er ook wat van maken. Nou, we hebben er wat van gemaakt.” Er is altijd leven aan boord, wijst hij. Aan de ene tafel wordt gesjoeld, anderen zijn bezig met een cursus Nederlands, aan weer een andere tafel wordt een ander spel gespeeld. “Ze voetballen hier ook en soms doen ze een stukje met de fiets. Dat was in Zwolle, waar de boot eerst lag, een stukje gevaarlijker dan hier.”
Er zijn verschillende mensen uit Genemuiden betrokken bij activiteiten met en voor de vluchtelingen, weet hij. “We mogen best trots zijn op elkaar, dat dit zo ruim gedragen wordt. Ik had dit niet verwacht, maar de mensen hebben allemaal het beste met ze voor. En het is hier altijd gemoedelijk.”
En de vluchtelingen zijn behulpzaam, merkt Visscher. “Als er bingo is, nemen ze het materiaal zo van je over. Ze wachten je op en zetten alles klaar. Als je ze voor je gewonnen hebt dan helpen ze je overal mee. En ze lezen de nummertjes in twee talen, het Turks en Arabisch.”
Van een taalbarrière merkt hij niet veel. “De meesten kunnen wel Engels en ze leren ook Nederlands hier. Je hoort hier geen wanklank, ze hebben respect voor elkaar en kennen elkaars situatie. Maar ze zitten hier niet voor de zweetvoeten. Als je kijkt hoe opgewekt ze hier dan toch zijn, dat is wel bijzonder.”
Zo is er een man aan boord die een supermarkt in Aleppo had. “En dat is allemaal weg. Ze hadden een rijk leven, nu is er niks meer. Maar ze zijn echt enthousiast.” De vluchtelingen maken samen ook uitjes. Bijvoorbeeld naar de biljartclub en het Tapijtmuseum. Onlangs waren ze op bezoek bij de boeren in Mastenbroek. “Dat was hartstikke mooi”, vindt Visscher. “En er zijn hier ook mensen aan boord van boerenafkomst, dus die vinden dat interessant.”
Wie eens een kijkje wil nemen op de boot, is van harte welkom. "Kom maar gewoon langs, kom eens kijken”, nodigen de vrijwilligers uit. Het terrein van de boot is vrij toegankelijk.