Sarasani Texel
(door Jan Blei)
Ergens in 2010 bezoek ik met partnerlief het eiland Texel. We wandelen in de buurt van de Mok en genieten van het prachtige, desolate landschap. Na de wandeling bedenk ik dat we best nog even kunnen kijken bij voormalige beatboerderij Sarasani, vlak buiten Den Burg.
Het naamplaatje van de legendarische schuur hangt nog altijd in de nok. Vermaard in de jaren zestig en zeventig, als de plek waar beatminnend Nederland moet zijn.
We gaan naar de boekhandel in Den Burg, om te checken of er ooit iets geschreven is over dit beatfenomeen. Dat blijkt niet zo te zijn, maar de vrouw die ons te woord staat, begint onmiddellijk te vertellen over haar ervaringen met de boerderij. Ze mocht er niet naartoe van haar ouders, maar ging stiekem toch.
Ik zwerf wat rond door de boekhandel en krijg een boek over de geschiedenis van Earth and Fire in handen. Ik blader wat, en tref op pagina 62 een bericht over de optredens in Sarasani. Het blijken de meest memorabele optredens van de band te zijn. Ik weet vervolgens precies wat me te doen staat: neerpennen die geschiedenis.
Dat komt omdat we vanaf 1957 ieder jaar op vakantie gaan naar Texel, en ik midden jaren zestig, wanneer Sarasani begint, een jaar of tien/elf ben. Nooit die eerste langharige knapen en magisch mooie meiden vergeten. Ook niet de autootjes die over het eiland rijden, met jongens en meiden die via de megafoon, luid ventileren wat Sarasani die avond te bieden heeft.
Ik start een reis die vier jaar duurt, en uiteindelijk leidt tot de publicatie van ‘Sarasani, geschiedenis van een beatlegende’. Het is aan René de Lange van de Texelse Courant te danken dat het boek in druk verschijnt. Edwin Boering verzorgt de (prachtige) vormgeving.
Met regelmaat verkas ik die jaren naar Texel, logeer op het landgoed van Frits Langeveld, en doe tientallen interviews over de geschiedenis van de schuur.
In de zomer van 2014 wordt het boek gepresenteerd, en een week later vindt het driedaags Sarasani festival plaats op de originele locatie. Het is één van de absolute hoogtepunten uit m’n leven.
Christien en de kinderen zijn erbij, ze nemen me niets kwalijk (schrijvers zijn vaak mentaal afwezig) en gunnen me het succes van harte. Ben ik ze dankbaar voor. Het boek is opgedragen aan m’n maatje Henny Leenman, hij leerde mij de beat, en is onvergeetbaar groot aanwezig in mijn bewustzijn.
Nog altijd keer ik met regelmaat terug naar Texel om de verjaardag van Sarasani te vieren. Meestal het weekend rond 1 juli. We logeren dan op de boerderij van Willem en Monika Boon, zij leerden elkaar bij Sarasani kennen. Wonderlijk, hoe dingen kunnen lopen.
Onvergeetbaar!