Pluk de dag
(door Jan Blei)
Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar ik kan me nog goed het moment herinneren dat ik voor het eerst besefte dat het leven eindig is. Ergens in m’n eerste tien levensjaren was dat. Het sloeg in als een bom; dat ik m’n vader en moeder zou verliezen, en uiteindelijk ook zelf het loodje zou leggen.
Het ging gepaard met tranen, ik weet niet meer hoe oud ik was. Ik kom uit een Hervormd gezin, niet zwaar op de hand, maar wel georiënteerd op het Christelijk geloof. Er was bij ons niet veel dat op zondag niet mocht. Geen onwrikbare dogma’s, strenge geboden en strak gehanteerde leefregels.
Na het eten las ik al vroeg uit de Bijbel, ik mocht zelf de stukjes kiezen, meestal ultrakorte Psalmen. Ik mocht er mijn fantasie in kwijt. Ik heb het eerder gememoreerd: Paulus mocht bij mij met een Boeing 747 naar Damascus International Airport reizen. Pa en ma vonden het prima.
Dat was bij een aantal van onze buurtbewoners minder vanzelfsprekend. Ergens hing een intrigerende poster van de ‘brede en smalle weg’. Ik keek er met grote ogen naar, en had al snel in de smiezen dat wij er blijkbaar niet zoveel van bakten.
Ooit kreeg m’n jongste zus te horen dat ze in de hel zou belanden, omdat wij op zondag mochten fietsen. Ik was erbij en begreep onmiddellijk dat een grens werd overschreden.
Later, in gebouw Vrede, was er een bijeenkomst met een donker getinte evangelist, die ons opriep naar voren te komen en ons hart te openen voor ‘divine intervention’. Ik ben naar voren gelopen. Ik was nog maar een jochie, er gebeurde niets hemel-omver-werpends. De kritische blik zat er al vroeg in, overtuigingen blijven overtuigingen.
Geloof is een overtuiging, niet gebaseerd op ‘peer reviewed’ artikelen, en dus minder van wetenschappelijke waarde. Waardevol voor wie gelooft, dat zeker, maar van minder importantie voor niet gelovigen. Ik geloof, maar ben de wetenschappelijk georiënteerde weg blijven gaan.
Nu ik de 67 jarige leeftijd nader, is mijn voorzichtige slotconclusie dat we niets weten van het leven. Het is een prachtig raadsel, een mysterie. We komen en gaan zonder te weten waarom, waartoe en waarheen.
Misschien is dat de hoogste vorm van wijsheid: we weten niets zeker en zien wel waar we uitkomen. Dat is mooi, want daarmee wordt alles mogelijk.
Heerlijk, leven zonder al te strenge voorschriften. Nou ja; doe een ander niet wat jij niet wilt dat jou geschiedt. De beste quote die het universum heeft voortgebracht, Christelijk bovendien.
Maak er gebruik van, leef je leven en laat het -wanneer het einde komt- maar zachtjes gaan.
Pluk vooral de dag!