Paradijsvogels
(door Jan Blei)
Namen, ach namen. Hoeveel bijzondere namen dragen we met ons mee. Van onvergeetbare mensen die indruk hebben gemaakt, die altijd geparkeerd staan in ons geheugen, en op gezette tijden weer tevoorschijn ploppen.
Tijdens m’n dik tweejarige verkeringsperiode in Genemuiden, kwam ik in aanraking met Harm de Pongel, man met een beperking, maar ook een man met een gave. Volgens mij kende Harm het complete Gallemuniger telefoonboek uit z’n hoofd.
Hasselt had ook zo’n kanjer: Evert Eenkhoorn. Ik kwam hem al vroeg tegen op de sportvelden van Olympia’28, onvoorstelbaar ‘vals’ fluitend, maar onmiskenbaar dwingend aanwezig in de lokale samenleving. Een echte PvdA man, die geen raadsvergadering oversloeg, en werd gewaardeerd.
Ook in Zwartsluis kwam ik vroeg in aanraking met paradijsvogels die anders door het leven marcheren dan de doorsnee burger. Steven herinner ik mij goed. Steven woonde bij ons in de straat, samen met z’n zussen. Een man met een forse beperking, getooid met pet en altijd onderweg op de fiets. Steven viel ons schoollokaal binnen, met jassen die leerlingen na de pauze op het hek hadden laten hangen. Meester Bent stond hem immer welwillend te woord. Zesde klas lagere school. ‘Ik kan’t wel hej, ik kan’t wel meester hej?' Waarop meester Bent steevast antwoordde: ‘jazeker Steven, je kunt het, je kunt fietsen als de beste’. Waarna Steven meer dan tevreden vertrok naar z’n fiets die tegen het hekje stond geleund. Meesterlijk, meester Bent wist hoe hij het af diende te handelen.
Nog altijd zie ik Harm de Praame door ons dorpsbeeld fietsen, bel in de hand, hoedje op z’n knars en luid kelend het laatste nieuws orerend langs bruine, stompige tanden. Onvergeetbaar.
Jan Willem Sjoek. De man met de ‘zware’ ogen, de vale pet, en het charisma van een onvervalste clochard. Wat weet ik van de man z’n verleden? Niets, helemaal niets, maar vergeten ben ik hem nooit.
Dat geldt ook voor Rinie de Koote. Rinie was bezeten van de damsport, hij belde regelmatig bij ons aan om ons te vergasten op de resultaten die legende Henk Boers had geboekt tegen damvereniging Marknesse. Rinie stond bekend om z’n moerasveldtochten: target meerkoet-eieren. Een held. Tegelijkertijd een man met een beperking, priemende ogen, en verbale boventonen. Nooit vergeten hoe hij op een zonnige avond dokter B. een enkeltje ‘eeuwige jachtvelden’ toewenste. ‘Ik zorg dat je ontslagen wordt’, brulde Rinie vol overtuiging. We zaten aan de stoel genageld.
En tenslotte: Witteveen, de Keije, hij kwam hier eerder ter sprake. Lompenman met een groot hart, maar door velen gemeden en volstrekt niet serieus genomen. Mooie mensen, droef mooi, het heeft ervoor gezorgd dat m'n werkzame leven zich altijd onder mensen met een beperking (mogelijkheden) heeft afgespeeld. Nooit spijt van gehad.
Paradijsvogels!