Queen
(door Jan Blei)
Onlangs weer gekeken naar een documentaire over de Engelse rockband Queen. De band werd opgericht in 1970 en trok in ‘75 de aandacht met het het album “A night at the opera’. Nou ja, mijn aandacht.
‘Bohemien Rapsodie’, de nummer 1 hit van het album, was zo onnavolgbaar anders dan alle andere popmuziek, dat ik onmiddellijk om was. Popmuziek in lagen, met prachtige vocalen en een fenomenale leadzanger met charisma.
Dit jaar is het 31 jaar geleden dat Freddie Mercury stierf aan de gevolgen van aids. Mooi dat de band afgelopen jaar weer nummer 1 stond in de top 2000. Er zat veel in de documentaire dat ik niet wist of eerder had gezien. Komt ongetwijfeld omdat het succes van Queen plaatsvond in een periode dat ik de tienertijd achter me liet en in militaire dienst ging.
Het wekelijks naar de platenboer rennen om een top 40 te bemachtigen, liet ik achter me en dus ook de ‘up to date’ kennis van nieuwe bands en opwindende acts. Jammer, ik had beter moeten weten.
Onvoorstelbaar hoe Mercury z’n publiek wist te bespelen met z’n theatrale performance en formidabele stemgeluid. Het moet een hemelse ervaring voor een band zijn wanneer overvolle stadions overal ter wereld volkomen uit de overkapping vliegen. Hoe blijf je een beetje normaal denk ik dan.
Dan die gitarist: Brian May. Die jongen blijkt een afgestudeerd astronoom!?! Pa was niet blij met de keus van z’n zoon voor een carrière in de rockmuziek. Mooi moment toen May vertelde dat hij z’n ouders uitnodigde voor een optreden in Madison Square Garden, zo’n beetje het walhalla voor popmuzikanten.
Na het optreden, dat magisch en betoverend was, kwam pa naar hem toe, keek zoonlief langdurig in de ogen en sprak de legendarische woorden: ‘ik snap het’. May pikte tranen weg toen hij het vertelde, ik deed hetzelfde, hemels moment.
Nog zo’n moment: Freddie leeft z’n laatste dagen maar weigert bij de pakken neer te zitten. Hij blijft zingen en opnemen; ‘schrijf’, voegt ie z’n kameraden toe, ‘schrijf’! We zien hem recht in de ogen; etherisch, doorschijnend, kwetsbaar, maar adembenemend mooi en echt. Een paar dagen later is ie weg!
Wat dan volgt is minstens zo mooi; een tribute concert met de groten uit de popmuziek en een adembenemende audience op Wembley. Queen kan voor mij niet kapot; een prachtig intiem document van vier knapen die lief en leed met elkaar hebben gedeeld en terugkijken op ‘the years of their lives’.
Freddie Mercury, John Deacon, Brian May en Roger Taylor; ‘the experience of a lifetime’.
De sluizen gingen bij mij helemaal open. Ook de film is een absoluut monument, het zijn beelden die nooit voorbijgaan.