Waarom zijn kraaien zwart? (deel 1)
(door Albert Corporaal)
ZWARTEWATERLAND - Veel eeuwen geleden was er een jaarlijkse wedstrijd tussen de vogels op de hele wereld. Het ging erom wie het mooiste kon zingen. Zo hadden de vinken al eens gewonnen, de eenden, de loofzangertjes, de gorzen. Elke vogelfamilie deed haar opperste best om er dat jaar weer het beste van te maken.
De kraaienfamilie woonde verspreid over de wereld. Ze waren overal bekend om hun luidruchtige optreden. Met hun opvallende pakken aan trokken ze alom bekijks en vonden dat ze eigenlijk door iedereen bewonderd moesten worden. En de andere vogels probeerden daar maar niet aan toe te geven, keken vaak de andere kant op als er weer ergens een kraai voorbij kwam, maar dat viel in de praktijk nog niet mee. Vaak waren de kraaien opdringerig, drongen ze zelfs voor in de winkel en meenden echt dat hun liedjes tot de mooiste op de wereld behoorden.
Soms was de ergernis te groot en ging men deze snoevers en pochers maar uit de weg. Inmiddels waren er kraaien die spandoeken hadden opgehangen, om maar duidelijk te maken hoe ze er over dachten. Zo hadden de kraaien van toen een spandoek met er op de tekst: “Kraaien houden van graaien”, waarmee ze er ronduit voor uit kwamen hoe ze vonden dat je met geld om moest omgaan. En de Gaaien kwamen ook met zo’n tekst “Gaaien houden ook van graaien”. En de Raven schepten op een andere manier op met de tekst: “De Raven zijn geen slaven” en de Eksters deden het iets minder rijmend met hun “Een Ekster is nooit een werkster”.
Ruim tevoren werd de zangwedstrijd aangekondigd. Het was koning-struisvogel zelf die de aftrap deed. Het was overal bekend dat de familie van de struisvogels nog konden zingen en zelfs niet konden vliegen, maar dat ze stuk voor stuk wel heel goed konden luisteren en belangrijke dingen op een heel belangrijke manier konden zeggen. Ze waren al heel erg lang geleden koning geworden en iedereen had daar respect voor. En als je de zangwedstrijd won, dan kreeg je als beloning een jaarlang de toestemming om op de hoek van iedere straat het winnende zangstuk aan iedereen opnieuw te laten horen en mocht je van je hele familie mooie foto’s ophangen. En na dat jaar kreeg je een eervolle vermelding bij de zangwedstrijd. Dat was iets wat alle vogels wel graag zouden willen winnen natuurlijk en niet om-het-één-of-ander, maar dan mocht je een heel jaar lang trots zijn op de zangkunsten van je familie, wat een eer !
Koning-struisvogel riep zijn hele vogelhofhouding bij elkaar. Hij liep statig op zijn lange koningsbenen heen en weer en zei op een heel belangrijke manier "Beste onderdanen, er komt weer een zangwedstrijd. Ik zal de winnaar uitkiezen en laat me weer graag door de Raad voor de zangkunsten laten adviseren”, en toen hij dat zei klonk het alsof hij ook een hete aardappel ergens in zijn lange, harige nek had zitten…... De wedstrijd werd uitgeschreven en in alle delen van de wereld werd aangekondigd wanneer de wedstrijd gehouden werd, en waar en wie er allemaal aan konden meedoen. Overal hingen grote pamfletten aan de bomen, op opvallende plekken, zodat geen vogel kon zeggen dat ze het niet hadden gezien.
(wordt vervolgd)