Zeespiegel
(door Jan Blei)
Het is een mooie zomer, lekkere temperaturen, veel zonuren en weinig neerslag. Redenen genoeg om ons gelukkig te prijzen zou je denken. Nou nee, dat geluk is tegenwoordig ver te zoeken. Weerkaartjes kleuren diep donkerrood, twittert ontploft van alarmerende berichten over zeespiegelstijging, de dood van het koraal, de dood van de ijsbeer, het verdwijnen van de ijskappen op Noord- en Zuidpool, de vreselijke natuurbranden wereldwijd en het nakende Armageddon dat voor de deur staat. Je zou er bang van worden.
Klimaat is het grote thema van onze dagen. Linkse ideologie, industrie en politiek gespin, aangestuurd door allerhande VN-commissies, vuren dagelijks zoveel onheil op ons af, dat je bijna zou vergeten dat de zeespiegel bij Vlissingen en Den Helder de afgelopen honderd jaar nauwelijks is gestegen, en nergens van plan is de voet op het gaspedaal te drukken om tegemoet te komen aan de dringende wens van schuimbekkende alarmisten om dat wel te doen.
Texel 1966: we gaan naar camping Kogerstrand en hopen op een zonovergoten zomer. Ik ben een jaar of tien en zie hoe pa een geultje rond de tent graaft om mogelijk neerzeilend hemelwater in goede banen te leiden. Ik heb geen check gedaan op die zomer, maar weet nagenoeg zeker dat we niet zijn weggespoeld en volop hebben genoten van het Kogerstrand, de Slufter, de eerste patatjes, de flower power uitbarsting met verontrustend mooie meiden en langharige jongens, en natuurlijk de muziek die uit onze transistortjes tevoorschijn kwam.
Niemand maakte zich druk over hitte, regen, donderwolken, stijgende zeespiegel en Armageddon. De zee lag er net zo bij als heden ten dage, geen verontrustende stijging van de wateren, geen alarmerende weerberichten bij Veronica, maar gewoon lekkere muziek, de eerste erotische gedachten, en een beatschuur die de deuren opende voor een nieuwe generatie: Sarasani.
Ergens verderop lag het eilandje Tuvalu er net zo bij als nu, al doet het verhaal de ronde dat het is gezonken in de oceaan. Onzin natuurlijk, het ligt er nog altijd net zo netjes bij als vijftig jaar geleden. Wel de eerste berichten in de kranten dat wetenschappers een nieuwe ijstijd verwachten. Mijn hemel, toen al.
We zijn een jaar of zestig verder en de nieuwe generatie wordt geleerd dat er geen toekomst is, dat CO2 en Stikstof een verbond hebben gesloten en op het punt staan ons bestaan voor eeuwig te deleten. Humor in het kwadraat.
Natuurlijk gaat de mensheid niet dood, natuurlijk is er nauwelijks iets aan de hand, maar er zijn machten aan het werk die ons wat anders willen laten geloven. Mijn advies: kijk gewoon naar de waterstanden in Vlissingen of Den Helder, mijd computermodellen, en wake up.