Queen
(door Jan Blei)
Zit al de hele dag te kijken naar de uitvaart van Queen Elizabeth. Krachtige rituelen, veel hoogwaardigheidsbekleders, prachtige muziek, sereniteit alom en honderdduizenden toeschouwers. De impact is groot en ik hou het alweer niet droog. Het einde van een tijdperk, prima vormgegeven door de NPO; kundige commentatoren, fraaie beelden, en vooral veel respect, heel veel respect. The power of tradition.
Ben een aantal keren het Kanaal overgestoken en heb altijd genoten van de landschappen, de cultuur, de prachtige historie en de vriendelijke mensen. Ergens aan het slot van de MAVO-periode voor het eerst die kant op. Eerste keer met het vliegtuig, dat was een ervaring op zich. Het toestel zag er wat roestelig uit, maar de sprong naar de overkant leverde geen problemen op.
Van Londen zijn Trafalgar Square en Carnaby Street me het meest bijgebleven. Carnaby -in het stadsdeel Soho- vanwege de wat hippe- flowerpower uitstraling met kleine boetiekjes, de geur van wierook en Patchouli, muziekwinkeltjes, en de Krishna aanhangers die me in wijdvallende, kleurrijke gewaden om de haverklap bestookten met folders en oosterse prullaria.
Later bezocht ik, met vriendin, voor het eerst Schotland, bracht een bezoek aan Iona en tufte langs romantische kustplaatjes met heftige tijverschillen en kleine kleurrijke vissersschuiten. Toen al was ik verkocht aan de Britse eilanden, soort gevoel van verwantschap. Ik stam eerder af van Kelten en Germanen dan van Grieken en Romeinen. Het is een sterk, niet te loochenen gevoel.
Met Christien trok ik meerdere keren die kant op. Met de lelijke eend richting Wales en Schotland, later naar Ierland, maar dat was met de fiets. De vluchten met Aer Lingus beschouw ik nog altijd als piekervaringen in mijn reisgeschiedenis. Landen in Cork, en dan op de fiets richting Kinsale en the Ring of Kerry. Toen al zat de ouwe geschiedenis, de diepe tijd, verankerd in m’n bewustzijn en bezochten we megalithische bouwwerken en heilige plekken.
Een paar jaar terug kwam daar nog een korte wizzkie trip richting the Isle of Skye bij. Dat was met junior. Een heerlijke trip, langs o.a. Loch Ness en een kleine serie destilleerderijen. Talisker stak er wat mij betreft bovenuit, een rokerige wizzkie met een wat dromerige afdronk. Skye blijft overigens een aanrader van jewelste, bijna een andere planeet.
Ach ja, het komt allemaal weer bovendrijven terwijl ik naar de uitvaart van Queen Elizabeth zit te kijken. De klanken van de bagpipes zijn betoverend, de rituelen prachtig en de mensen massaal op de been om afscheid te nemen van hun koningin.
En eerlijk is eerlijk; gevoelsmatig ook wel een beetje mijn koningin. Hoe zal ik anders al die tranen verklaren.