Let it snow
(door Jan Blei)
Het is zondag 20 november, de eerste sneeuw valt vroeg. Beide dochters zijn naar Intratuin om kerstinkopen te doen; het verlangen naar sfeer en ‘rustige goedheid’ in een wereld die voortdurend wordt geteisterd door crises, steekt de kop op.
Ik denk terug naar toen. De wereld was gemaakt van eenvoud. Er was een krant, er was teevee, er was radio, en dat was het wel zo’n beetje. De jonkies luisterden Radio Luxembourg, en later Veronica en Caroline. De oudjes gingen ter kerke, mopperden op de communisten, en wisten nauwelijks raad met de revolte die midden jaren zestig op de samenleving neerdaalde.
Jan Wolkers diende men niet te lezen, om over Gerard van het Reve nog maar te zwijgen. Onder invloed van het naakt van Phil Bloom, dat een storm van verontwaardiging ontketende, en het taalgebruik van Barend Servet en Sjef van Oekel, verdween de oubollige moraliteit van de jaren vijftig in rap tempo naar de achtergrond. Vrijheid, blijheid, love, ‘peace and understanding’, waren de slogans waarmee de jonge generatie het pad naar morgen insloeg. Weg met de nuffige moraal, het individu centraal, weg met belerende teksten, weg met zo ongeveer alles wat onze ouders en grootouders hadden bedacht.
Het flower-power proces ontaardde in dronkenschap, smoken, snuiven en onrust stoken, en heeft heel wat sixtiezz adepten vroegtijdig het leven gekost. Toch was het een opwindende tijd, waarin alles mogelijk was: reizen naar India en Nepal om jezelf te ontdekken, kikken op muzikale trips van bands als Pink Floyd, Genesis, Yes, ELP, en singer-songwriters als Dylan, Donovan en Leonard Cohen. Gaandeweg de jaren versnelde het leven, werd het gebruik van de computer normaal, verschenen de eerste berichten over een naderende ijstijd, een dode lente, het einde der tijden (Hal Lindsey), en werd het internet een realiteit waar iedereen met gulzigheid gebruik van ging maken.
De naderende ijstijd werd vervangen door een naderende warmte-Apocalyps en vandaag de dag is heel de wereld in de ban van CO2, Stikstof, Methaan, windmolens en zonnepanelen. Terwijl de zeespiegel weigert versneld te stijgen, dwingen klimaatalarmisten ons om minder vlees te eten, warmtepompen aan te schaffen, minder te vliegen, en meer te minderen.
Het bijzondere aan het klimaatverhaal is dat aanhangers zich te pletter vliegen om minder vliegen te promoten, waarbij Franske Timmermans als ‘archetype' van de klimaathype ons de toekomst in dient te paraderen. Laten we hopen dat de wal het schip bijtijds weet te keren, en we niet in een neerwaartse spiraal van armoe en voortdurende onrust belanden.
De eerste sneeuw is gevallen, kerstspullen worden aangeschaft, hoog tijd voor een periode van ‘rustige goedheid'. Let it snow!