Mussen en petunia’s
(door Jan Blei)
In mei leggen alle vogels een ei. Waarheid als een koe. Bij ons in de tuin is het een drukte van belang, jonge mussen fladderen af en aan en belagen de vetbol die aan de schutting hangt. Er gaat een bolletje per dag naar binnen. De jonkies zitten met wapperende veertjes te wachten op pa of moe, die om de haverklap propjes vet bij hun kroost naar binnen laten zakken.
Mussen zijn net mensen; je hebt afwachtende-, en dominante types. Meestal zijn het mannetjes die de beste plek opeisen, en jonkies en vrouwtjes meedogenloos wegbonjouren. Zo af en toe komt er een mees voorbij, maar die houdt de kakafonie snel voor gezien. Winterse vetbollen in de zomer, kan dat zomaar?
Ik heb een filosofietje: pa en moe mus vinden het maar wat gemakkelijk, ze hoeven niet de hele dag op zoek naar insecten, granen, patatjes, terras-koekjes of stukjes kaas. De vetbol hangt op een vaste plek, nix geen reislustig gefladder dus, gemak dient de mus.
Vroeger aan de vd Meulenstraat waren het geen mussen, maar eenden. Ze klommen uit de sloot en waggelden naar ons platje, meestal was het mama eend, met een flink aantal waggelende pluizebolletjes in haar kielzog. Er gingen hele plakjes brood naar familie kwaak, soms zat je met grote ogen te kijken of het wegslikken van de korstjes wel lukte.
Ma was van bloemen, ze was gezegend met ‘groene vingers’. De plantjes waren gek op ma, en deden hun stinkende best om zo goed mogelijk voor de dag te komen. Favoriet waren felgekleurde afrikaantjes, met die typerende- indringende geur. Ik weet niet of ze nog bestaan, ik neem aan van wel, misschien zijn ze wel veranderd van naam.
Toen we naar de Purperreigerlaan verhuisden, ergens rond 1970, kregen we een grotere tuin. Pa timmerde een tuinkas voor ma, en ma ging voortvarend aan de slag met haar ‘groene vingers’. Dat leverde een bloemrijke tuin op, jaar na jaar steeg de uitbundigheid, om op olympische hoogte te eindigen. Meerdere keren leverde dat de titel ‘mooiste tuin van Zwartsluis’ op. En dit ventje maar dooie petunia blaadjes plukken.
Eerlijk is eerlijk, ik heb niet de groene vingers van ma, ook niet de timmervaardigheden van pa. Neemt niet weg dat we ieder jaar proberen wat kleur in de tuin te brengen. Jazeker: voornamelijk met petunia’s. Makkelijk plantje dat een hele zomer meegaat. Onze vetbol hangt naast de petunia’s.
Ik bekijk het met genoegen. De mussen vreten met volle teugen, en ik denk nog’s an ma. En nee, de mooiste tuin van Zwartsluis, dat zal ons nevernooit lukken.