Hope4Kids is begonnen als nieuwe 2e/3e Wereldproject
Algemeen(door Bas Wilberink)
GENEMUIDEN - Sinds 1 maart is stichting Hope4Kids het nieuwe 2e/3e Wereldproject Zwartewaterland. Tien maanden lang probeert de twaalfkoppige werkgroep uit Genemuiden zo veel mogelijk geld op te halen voor zowel een ontwikkelingsplek als een aparte woon- en leerlocatie in Roemenië.
Het nieuwe 2e/3 Wereldproject volgt hiermee projectgroep Mzuzu uit Hasselt op, die vanaf september 2017 tot deze maand acties voerde voor hun waterpompproject in Malawi. Het in Wierden/Rijssen opgerichte Hope4Kids heeft als doelstelling om kinderen in Roemenië een kans op een betere toekomst te bieden. Dat gebeurt door vijftig gastgezinnen, die zeven weken per jaar een Roemeens kind opvangen in Nederland. Van die vijftig komen zes gastgezinnen uit Genemuiden. Samen vormen ze de werkgroep die zich de komende periode in het zweet werkt met allerlei acties.
Daarvan staan er inmiddels een flink aantal op stapel. Zo wordt op 24 maart de ‘Loop voor Hope(4Kids)’ gehouden, op 29 maart een Passie- en Paasconcert met mannenkoor Stereo in de Genemuider Grote Kerk, op 31 maart een Zalmactie Pasen en op 19 april een wijnproeverij ‘Wine & Bites’ in grand café ZIN in Genemuiden.
“Daarnaast houden de drie voetbalclubs DESZ, Olympia ’28 en Sportclub Genemuiden een doelpuntenactie”, legt werkgroeplid Jan Eenkhoorn uit. “Per team wordt per goal een bedrag aan ons gedoneerd. Ook gaan we met minimaal twintig plaatsgenoten in juni meedoen aan de Halve Marathon van Zwolle. En houden we op 14 mei huis-aan-huis een toiletpapieractie in Genemuiden. Iets wat we overigens elk jaar willen gaan doen. Verder hebben we de Calvijnschool, de Johannes Bogermanschool, de Maarten Lutherschool en de Ichthusschool benaderd. De laatste heeft al iets voor ons georganiseerd. Het Agnieten College in Zwartsluis hebben we ook benaderd.”
Flink wat activiteiten dus. En dan te bedenken dat de stichting al een mooi startbedrag had voordat het überhaupt echt begonnen was. “We hebben in december al een wijnactie gehouden onder vrienden en familie”, legt Eenkhoorn uit. “Om een beetje bekendheid op te bouwen. Inmiddels hebben we al duizend flessen verkocht, waarvan we een mooi bedrag per fles overhouden.”
Al dat geld is hard nodig voor de twee projecten waarvoor Hope4Kids zich gaat inzetten. Het eerste is een leer- en ontwikkelingsplek in Dacia, gelegen naast een dorpsschool en tegenover een kindertehuis waar Hope4Kids-kinderen wonen. Om de plek te realiseren, wordt samengewerkt met een plaatselijk echtpaar. “Deze plek moet onder andere een speelterrein, moestuin en bewegingslocatie gaan vormen”, vertelt Eenkhoorn, die zelf zeven weken per jaar het dertienjarige Roma-kind Ita in zijn gezin opneemt. “Alle kinderen van het dorp kunnen daarvan gebruik maken.”
Het andere project is de uitbreiding van een woon- en werkplek in het iets verder gelegen Sânmârghita. Deze is bedoeld voor jongvolwassenen. “Kinderen gaan in Roemenië vijf dagen per week naar school”, legt Eenkhoorn uit. “Dat is heel belangrijk om een vervolgopleiding te kunnen doen en zo een toekomst op te kunnen bouwen. Tot hun achttiende mogen kinderen in het tehuis verblijven. Als ze geluk hebben, kunnen ze leren. Anderen hebben pech, volgen geen opleiding en belanden dan op straat.”
Voor die kansarme jongvolwassenen is de woon- en leerplek bedoeld. Daar leren ze hoe ze, zoals Hope4Kids dat omschrijft, ‘moeten leven in plaats van overleven’. Ze krijgen daar alle begeleiding die ze nodig hebben, maar moeten zelf hun kost en inwoning verdienen door mee te helpen in de moestuinen en de naastgelegen camping. Dit laatste project vergt het meeste geld. “Met 50.000 euro heb je nog niet genoeg”, vertelt Eenkhoorn. “De wooncapaciteit moet worden uitgebreid, er moet worden verduurzaamd, met de aanleg van zonnepanelen. Daarom blijft Hope4Kids daar langdurig in investeren.”
In Zwartewaterland hoopt de stichting de komende maanden een mooie bijdrage te kunnen leveren. Het streefbedrag ligt tussen de 25.000 en 30.000 euro. “We krijgen al allerlei spontane giften en zien dat mensen in actie komen”, aldus Eenkhoorn. “We merken dat het nu echt begint te leven.”
