Eten met vluchtelingen succesvol

GENEMUIDEN - In het Hervormd Centrum vindt het nu al ruim tweeënhalf jaar periodiek plaats: eten met vluchtelingen. In Hasselt en Zwartsluis begon dat al eerder, vanuit het Leerhuis Zwartewaterland. “We zijn met een paar mensen in Zwartsluis gaan kijken of het leuk was om dat in Genemuiden te gaan doen”, vertelt Ellen Hilhorst, die al vanaf het begin betrokken is.

Dat bleek een succesvolle stap. “De eerste keer was echt ontzettend vol, de zaal was bijna te klein.” Overweldigend, noemt ze het. “Je weet natuurlijk niet wat je kunt verwachten, maar er waren zowel veel statushouders als veel Genemuidenaren.”

De eerste groep kreeg de uitnodiging via het Diaconaal Platform, daar zijn de adressen bekend. “En de buddy’s geven dan de uitnodigingen persoonlijk af”, legt Hilhorst uit. Ook de bewoners van Akkerwinde, diverse raadsleden en enkele wethouders kwamen al eens mee-eten.

Het was de bedoeling dat de locatie zou rouleren, de ene keer in het Hervormd Centrum en dan weer eens in de Schakel. “Maar we zitten nu eigenlijk altijd in het Hervormd Centrum. Ook wel zo makkelijk en prettig. Het is voor de statushouders duidelijk, dat ze niet steeds naar een andere locatie hoeven, er zit een keuken bij en er is ruimte voor de kinderen, hier wordt steeds een activiteit georganiseerd door de kinderactiviteitencommissie.”

Met behulp van Kahoot, vooral populair onder jongeren volgens Hilhorst, is er tussendoor vaak een activiteit met taal. “De Nederlandse mensen activeer je dan om binnen je groepje iets te doen met taal, anders stokt het gesprek misschien al gauw. In het begin was het best wel een klus om elkaar te verstaan, dat moest met handen en voeten. Nu spreken de statushouders de taal ook al beter. Met zo’n activiteit tussendoor gaat dat wel gemakkelijker, en dan heb je ook even een ander gesprekje.”

De maaltijden beginnen altijd met een gebed, meestal het bekende Onze Vader. “En aan het eind zingen we uit de bundel Op Toonhoogte. En wordt er geëindigd met gebed. Het doel is om de maaltijd te delen, maar op deze manier kun je ook een stukje christelijke visie delen.” Wel voegt Hilhorst eraan toe dat iedereen welkom is.

De animo is heel verschillend, vindt ze. “De ene keer heb je meer mensen en kinderen, de andere keer weer minder. De statushouders vestigen zich hier nu, dus ze krijgen ook andere activiteiten. En als buddy’s speel je hierin een belangrijke rol. Het persoonlijke contact, steeds even een praatje maken, daarmee kun je mensen activeren om te komen.”

Bij de maaltijd is het de bedoeling dat iedereen wat te eten meeneemt. “Zo krijg je verschillende gerechten, het meegebrachte eten wordt op het buffet neergezet, er wordt bijgeschreven wat het voor eten is.” Het menu is erg gevarieerd, met een aantal basisgerechten zoals soep, kofta, spaghetti, rijst met kip, pannenkoeken, patat en salades. “Het toetjesbuffet is ook altijd erg in trek, van ijs met slagroom tot cheesecake, baklava en kwarktaart voor bij de koffie.”

Genoeg eten is er altijd. “Buitenlandse mensen maken grotere hoeveelheden, die zijn gewend om voor hele families te koken. En zij koken vooral vers, wat erg lekker is.” Dat ze dat kunnen delen met plaatsgenoten, wordt gewaardeerd. “Je haalt hen uit hun dagelijkse zorgen, door samen te eten, te praten en te delen.”

In Hasselt en Zwartsluis is het eten met vluchtelingen inmiddels gestopt. “Als het nut heeft, moet je ermee doorgaan”, vindt Hilhorst. “Het is belangrijk dat mensen elkaar kunnen ontmoeten. Als in de toekomst blijkt dat er te weinig mensen komen of de behoefte minder wordt, dan gaan we overleggen of we doorgaan of dat er nieuwe wegen ingeslagen moeten worden. Maar dat zal de toekomst vanzelf uitwijzen.”