Het door Jeurom opgeknapte dorpshuis.
Het door Jeurom opgeknapte dorpshuis.

Jeurom naar Roemenië: 'Je leert er veel van en krijgt een ander wereldbeeld'

Algemeen

HASSELT - “Indrukwekkend”, antwoorden Marjon ten Klooster (19) en Maaike de Vries (20) bijna in koor op de vraag hoe zij terugkijken op hun ‘werkvakantie’ vorig jaar in het Roemeense Magyarózd. Zij en acht andere Hasselter jongeren verfden toen de buitenkant van het plaatselijke dorpshuis. In de herfstvakantie reist de (deels nieuwe) jeugdgroep opnieuw voor een week af naar het dorpje. Dit keer wordt onder andere de bovenverdieping van het gebouw aangepakt.

Ook Ten Klooster en De Vries zijn daar weer bij, samen met nog tien andere jongeren van de Ichthuskerk, Baak, Ontmoetingskerk en CGK in Hasselt. De jeugdgroep steekt daar voor het tweede jaar de handen uit de mouwen. Het initiatief ontstond vanuit de Roemenië Actie Commissie (RAC), die zestien jaar geleden de eerste contacten legde in het Transsylvaanse deel van Roemenië. Sinds die tijd verleende zij onder andere hulp aan een kinderziekenhuis in Ludus, bouwde zij een dokterspost en legde een waterleiding aan in Magyarózd. Maar ook jongeren wilden hun steentje bijdragen, waarmee Jeurom (‘Jeugd Roemenië’) ontstond.

Twaalf jongeren

Dit jaar bestaat de groep uit twaalf jongeren, waarvan de helft er in 2018 ook bij was. “Je gaat echt vijftig jaar terug in de tijd”, zag De Vries vorig jaar. “Er zijn alleen maar grintwegen. Mensen rijden er met paard en wagen. En ze zien er zelf ook uit zoals vijftig jaar geleden. Ze zijn niet rijk, maar wel gelukkig en heel vriendelijk. Ze groeten je altijd, of ze je nou kennen of niet.”

Ten Klooster: “En ondanks dat ze arm zijn, geven ze je alles wat ze hebben. We waren daar vorig jaar met een groep van vijftien (inclusief vijf volwassenen, red.). Maar ze hadden eten klaargemaakt waar wel veertig mensen van konden eten. Daarnaast zijn ze ook erg dankbaar. ‘Wat wordt het mooi’, hoorden we vaak als we aan het werk waren.”

Het naar schatting 40 bij 15 meter grote dorpshuis kreeg toen een nieuwe kleur aan de buitenkant. Dit jaar gaat de groep verder op de bovenverdieping. “Het ziet er daar nu niet uit”, vertelt RAC-lid Johan van Dijk, die de jongeren begeleidt. “Het dorpshuis heeft een heel sociale functie in de gemeenschap. Rouwen, trouwen en andere bijzondere gebeurtenissen vinden daar plaats.”

De bevolking ervaart momenteel een gebrek aan slaapplekken met sanitaire voorzieningen. “De jeugd trekt uiteindelijk vaak het dorp uit, wegens gebrek aan werk”, legt Van Dijk uit. “Voor feestelijke of verdrietige bijeenkomsten komen ze weer terug en hebben dan slaapplekken nodig, die we boven willen creëren.”

Voor het aanpakken van de bovenverdieping is 10.000 euro nodig, waarvan de bevolking zelf de helft bijdraagt. Van Dijk: “Door hen zelf ook een deel te laten betalen, wordt de gedragenheid groter. Om die reden overleggen we ook altijd wat ze graag gerealiseerd zien. We hebben wel geleerd om niet voor ze te denken, maar te kijken waar behoefte aan is in de samenleving.”

Ouderenbezoek

Naast het klussen, bezoekt Jeurom de ouderen in het dorp, voor wie thuiszorg geen vanzelfsprekendheid is. “Ze vinden het al heel mooi dat er jonge mensen in hun kamer zijn”, vertelt De Vries. “De aandacht is vaak al voldoende.” Ook zetten de Hasselter jongeren zich in voor kinderen in het kinderziekenhuis/weeshuis. Met spel en aandacht hopen ze hen de ‘dag van hun leven’ te bezorgen.

Om geld in te zamelen voor de activiteiten in Roemenië, heeft Jeurom de afgelopen periode al de nodige acties gehouden. De laatste is op zaterdag 28 september vanaf 20.00 uur; een bingoavond in het gebouw van Hasselts Fanfare. Daarna kan de groep zich echt gaan opmaken voor de reis. “Als je ooit de kans krijgt om mee te gaan, moet je het absoluut doen”, geeft Ten Klooster nog als tip mee. “Je leert er zo veel van en krijgt zo’n ander wereldbeeld. Ook geeft het veel rust, want daar geldt: ‘gebeurt het vandaag niet, dan morgen wel’.”

De Vries tot slot: “Het is een cultuurschok als je daar aankomt, maar ook als je daarna weer in Nederland bent. De tijd daar vergeet ik nooit meer.”

 Het dorpshuis voordat Jeurom het onder handen had genomen.