Afbeelding
Foto: Koen Meijeringh

Gerards Coronakrabbels: Deel 31: Verjaardagsfeestje

Column

(door Gerard Meijeringh)

Het coronavirus regeert. Dikwijls beseffen we nauwelijks wat we meemaken en verlangen we terug naar de goede tijden waarin we leefden als ‘God in Nederland’. Een periode die nog maar even achter ons ligt, maar toch zo ver weg lijkt. In de huidige moeilijke periode probeer ik wat verlichting te brengen met een reeks ‘Coronakrabbels’. Over alledaagse dingen in de wondere wereld waarin het coronavirus voorlopig nog steeds de dienst uitmaakt.

Het is dinsdagavond even voor middernacht. Nog nagenietend van het feit dat FC Groningen een van de grootste Europese talenten heeft binnengehaald (Abraham) zie ik dat trainer Peter Bosz zich met Leverkusen heeft verslikt in een vierdeklasser. Mijn telefoon maakt geluid. Een vriendin komt met een appje. De woorden ‘bijna jarig' zie ik op m'n scherm. Vervolgens is het tijd voor de serieuze zaken. Ik zie op m'n telefoon dat een derde golf onvermijdelijk is. "We weten niet precies wanneer, maar ergens tussen eind februari en begin april gaan de besmettingen weer toenemen", voorspelt Aura Timen van het RIVM. Tsja, dat is hetzelfde als zeggen dat Feyenoord in de komende twintig jaar wel één keer kampioen van Nederland gaat worden. Ik krijg een bericht van een collega die zich uitstekend vermaakt met een fles whiskey. Ik stuur een sfeervol plaatje terug en even later is het woensdag 3 februari en heb ik de leeftijd van 51 jaar bereikt. Dat had ik 51 jaar geleden niet kunnen denken.

Ik neem de felicitaties van m'n vrouw in ontvangst. Een uur later slinger ik mijn afspeellijst ‘Gerards Verrukkelijke Platenbonanza Pareltjes’ aan en verwelkom de klanken van de veel te vroeg overleden AC/DC-zanger Bon Scott, die luidkeels It’s A Rock ’n Roll Damnation mijn werkkamer in slingert. Daarna volgen onder andere The Guns of Navarone van The Specials, I’ve Been Everywhere van Johny Cash en I’ve Got Astma van The Toy Dolls. Ik zet mijn iMac uit en denk aan een plaat van Frank Boeijen in de tijd dat hij nog niet zo’n gek stemmetje opzette. ‘Nooit meer naar een verjaardagsfeest’. ‘Omdat ze vervelend zijn, vervelend zijn’, galmt het na in m’n hoofd. In denk dat het inderdaad niet erg druk gaat worden op m’n eerste verjaardagfeest in coronatijd.

De volgende dag voel ik me 51. Via Facebook stromen de felicitaties binnen (waarvoor dank). In het begin van de middag komt m’n zoon thuis van z’n werk. Met verjaardagen maken we nooit zoveel werk van cadeautjes, maar het is altijd leuk om wat te krijgen. Mijn zoon komt met een mooie verrassing. Ik lach en kijk goedkeurend naar de nieuwste CD van AC/DC, Power Up. Daarna komt het volgende cadeautje op tafel. Ik weet wat het is, ik voel het. En dat klopt. Het is een Rolling Stones-aansteker. Het kon minder. Buiten is het verre van aangenaam. Ik mis de stem van Daniël Lohues, die dat bevestigt via het fantastische snelle Skik-nummer ‘Klotenweer’. Even later geniet ik van de overheerlijk pasteitjes van de slager. Deze Paul’s Pie’s kan ik iedereen aanbevelen.

Normaal zit mijn huis vol mensen, maar dat mag nu niet van minister-president Mark Rutte. Ik pak de auto en luister naar mijn nieuwe aanwinst. Ik constateer dat de plaat sterk begint, dat even volhoudt en daarna inkakt. Sommige nummers heb raakvlakken met Flick Of The Switch, een fantastische AC/DC-plaat, die door de criticasters nooit op waarde is geschat. Dat niveau haalt Power Up zeker niet. Ik beloon de plaat met een 6,5. Bij de IJssel maak ik een grote wandeling en constateer dat het waterpeil behoorlijk is gestegen. Dat belooft wat als het gaat vriezen.

Na een heerlijke maaltijd baal ik van het spel van een verliezend Liverpool. Ik zoek troost in de muziek. Dat lukt. Ik bedenk me dat een verjaardag in coronatijd best apart is. Ik heb wel eens betere verjaardagen meegemaakt, maar eigenlijk mag ik niet klagen. Ik ben nog steeds gezond en heb twee weken vakantie. Ik hoor Francis Rossi van Status Quo. ‘Hold You Back, Hold You Back, Hold You Down'. Ik laat me door niemand tegenouden, maar ik vind het mooi geweest. De hoop uitsprekend dat dit mijn enige verjaardag is in coronatijd zoek ik m'n bed op. Op weg naar een 52ste verjaardagsfeest zonder corona.