Wolbert Meijer kijkt terug op ruim tien jaar wethouderschap

HASSELT - Terugkijken op de afgelopen periode, sinds zijn noodgedwongen aftreden als wethouder van de gemeente Zwartewaterland, doet Wolbert Meijer liever niet meer. Behalve dat het voelde als ?een Thalys naar Parijs op volle snelheid, waarin iemand plots aan de noodrem trekt'. Terugblikken op ruim tien jaar wethouderschap doet hij daarentegen graag.Er kwam die bewuste donderdag 27 juni een abrupt einde aan dat wethouderschap, nadat de fractie van zijn partij ChristenUnie een door de PvdA ingediende en door vijf partijen gesteunde motie van wantrouwen aan de broek kreeg. Sinds die raadsvergadering heeft Meijer bewust de luwte opgezocht. Dankbaar is hij voor de vele kaarten, sms'jes, reacties op straat en bossen bloemen die zijn kant op kwamen. In zijn toespraak onlangs, bij de afscheidsreceptie in het Hasselter gemeentehuis, noemde Meijer zijn vertrek ?onverwachts en onbegrijpelijk' en de omstandigheden waaronder dat plaatsvond ?een bestuurlijk novum in de lokale politiek'. In dit interview met de Stadskoerier wil hij vooral terugkijken op het werk waar hij ruim tien jaar erg veel plezier aan heeft beleefd. Dat begon op 27 maart 2003, toen Meijer onverwachts de opvolger werd van de plotseling overleden wethouder Harry van der Linden. Daarvoor was de Hasselter al sinds 1993 politiek actief in de schaduwfractie en het bestuur van het GPV, de partij die later samen met de RPF opging in de ChristenUnie. Als bestuursvoorzitter was hij nauw betrokken bij die fusie op lokaal niveau. In 2000 deed hij even een politieke stap terug om in 2003 weer terug te keren als raadslid en niet lang daarna wethouder. ?Ik had nooit de ambitie om wethouder te worden?, vertelt hij. ?Ik heb wel altijd een drijfveer gehad bij alles wat ik deed.? Daarmee doelt Meijer op een uitspraak van één van zijn grote voorbeelden Nelson Mandela: ?Gebruik je tijd wijs en realiseer je dat het altijd het juiste moment is om recht te doen'. ?Die uitspraak heeft al die tijd in mijn kantoor gehangen. Het heeft me geholpen in mijn streven dienstbaar te zijn voor de samenleving. Ik heb me altijd bevoorrecht gevoeld om voor de gemeenschap te werken.?Daarbij was het steeds zoeken naar de balans op de weegschaal, omschrijft Meijer. ?Aan de ene kant heb je te maken met wet- en regelgeving. Aan de andere kant met concrete situaties; burgers die wat willen, bedrijven die uit willen breiden, een publieke opinie die opeens kan veranderen. Het besturen van een gemeente is het wegen van belangen. Dat is een opgave. Als je dan een keuze maakt, moet je er voor kunnen staan. Ik denk dat ik op die manier veel heb kunnen betekenen.?Over hoogte- en dieptepunten wil Meijer liever niet spreken. Wel over ?dingen die hij heeft mogen doen die belangrijk zijn voor Zwartewaterland'. ?Er is een enorme kracht in de kernen aanwezig?, legt hij uit. ?Het is belangrijk die onderlinge verbondenheid sterker te maken, ondanks dat de drie elk een eigen cultuur hebben.?Meijer noemt een aantal voorbeelden. ?In Genne is het van belang dat het schooltje er goed bij staat, als ontmoetingsplek van de gemeenschap daar. Dat hebben we gedaan. In Mastenbroek is het Trefpunt belangrijk. Samen met de provincie hebben we dat gerestyled. Aan de Kamperzeedijk heb je de Driester, een belangrijke voorziening waarin een school en ontmoetingscentrum samengaan. Dat hebben we volledig aangepakt.?In Hasselt noemt Meijer de Streukeler Veste. ?Daarbij hebben we de keuze gemaakt om die bij de sporthal te trekken. Daar ben ik erg gelukkig mee. In Genemuiden wil ik 't Olde Staduus noemen. Dat was een lastig traject, waarbij in het begin verschillende belangen bijeen moesten worden gebracht. Maar met het eindresultaat kan Genemuiden vooruit. En in Zwartsluis is er de nieuwbouw van het Agnieten College, waar ik zeven jaar bij betrokken was. Ik ben diep dankbaar dat de eerste verdiepingsvloer daar nu ligt. Het zijn voorbeelden waarbij we het met elkaar hebben gedaan; ontwikkelaars, instellingen, burgers, de ambtelijke organisatie en de gemeenteraad.?Moeilijk in de afgelopen tien jaar vond Meijer collegeleden die overleden of te maken kregen met ernstige ziekte. ?Het is een klein team met, samen met de gemeentesecretaris, vijf personen?, legt hij uit. ?Marinus van de Velde overleed, Lucas Boshove heeft sinds 2008 door ziekte niet volledig kunnen werken, waarnemend burgemeester Jaap van Dijk kreeg een hersenbloeding. Dat zijn allemaal diep ingrijpende dingen.?Terugkijkend op tien jaar als publiek persoon zegt Meijer: ?Dat glazen huisje bleek wat groter dan verwacht. Ik heb altijd rekenschap gehouden met wat ik wel en niet zei in het publieke domein, daar leer je mee omgaan. Daar staat tegenover dat ik ook dingen juist wel heb willen en moeten zeggen. Dan zet je een stip aan de horizon en moet je duidelijk zijn. Dat wordt ook gevraagd van de overheid en wekt vertrouwen.?Dat proces zal Meijer nu vanaf de zijlijn moeten aanschouwen. Wat de CU'er in de nabije toekomst gaat doen, weet hij nog niet. ?De toekomst is van God. Ik leef in het hier en nu.?