?Vluchtelingen van het Jaar' kijken terug op 2012

ZWARTSLUIS - Zeer verrast waren ze en dolblij met hun benoeming in november tot ?Vluchtelingen van het Jaar'. Het Sluziger echtpaar Wisam en Silva Machool kreeg daarop een stroom van positieve reacties van vrienden en familie uit geboorteland Syrië. De benoeming door Vluchtelingenwerk leverde hen ook een lading aan interviews op, zelfs met landelijke media als SBS6. ?Via Facebook vertelden onze familie en vrienden uit Syrië hoe trots ze op ons zijn?, kijkt Silva terug. ?Ik kreeg er tranen van in mijn ogen, zulke mooie woorden. Ze bedankten ons. Ze waren blij dat er weer eens positief nieuws te vieren was.?Want Syrië beheerst sinds maart 2011 het wereldnieuws door de burgeroorlog die woedt tussen het regeringsleger van president Bashar al-Assad en de rebellen van de oppositie. Dagelijks volgen Wisam en Silva wat er in hun moederland gebeurt. Hun hele familie woont namelijk in Homs, de stad die te boek staat als het bolwerk van verzet tegen Assad en daarom te maken heeft met hevige gevechten tussen de oppositie en het regeringsleger. Wisam ergert zich aan de ?eenzijdige berichtgeving' door Nederlandse media over de situatie in Syrië. Hij en zijn vrouw staan vierkant achter Assad. ?Hij is geen dictator. Hij heeft het beste voor met zijn volk. Wij geloven de berichten van onze familie en niet die in de Nederlandse media.?Want die belichten volgens Wisam en Silva maar één kant van het verhaal. ?Zo brengen ze hier niet het nieuws dat Assad naar elke school een psychiater stuurt of dat iedereen nog steeds zijn salaris krijgt ook al werken ze niet?, vertelt Silva. ?Elk kind en elke juf heeft wel iets meegemaakt. Als ze niet geholpen worden, worden ze of crimineel of ze gaan psychisch kapot. Met alle problemen die het land kent, blijft hij het land helpen.?De Sluziger Syriërs wonen nu ruim 4.000 kilometer ten westen van de brandhaard. ?Het is heel erg wat daar gebeurt?, vertelt Silva. ?Het ergste is nog dat we hier niets kunnen doen.?Ze kwamen in 2000 naar Nederland, omdat een ?goedaardige tumor in het hoofd' van Silva in Syrië niet meer effectief te behandelen was. ?We hadden alles geprobeerd om haar te redden?, vertelt Wisam. ?Maar er komt een moment in je leven dat je moet kiezen, hoe moeilijk dat toen ook was.?Zonder vergunning, zonder bekenden en vrienden in Nederland kwamen Wisam, Silva, hun nu zestienjarige zoon Joy en tienjarige dochter Nathalie hier terecht. ?Vier jaar was er onzekerheid of we wel of niet een vergunning zouden krijgen?, vertelt Silva. ?In 2004 kregen we die en kwamen we in Zwartsluis te wonen.?De tumor in Silva's hoofd zit er nog steeds, maar is ?onder controle'. ?Ik kan nog steeds voor de kinderen zorgen, ik werk en heb veel vrienden?, vertelt ze. ?Ik laat mij niet zwak maken door die ziekte.?Naast haar eigen doorzettingsvermogen -de titel ?Vluchtelingen van het Jaar' wonnen ze in de categorie ?doorzetters'- is het ook de hartverwarmende hulp van mensen in haar omgeving die Silva er door heen sleept. ?Iedereen helpt ons. Daar ben ik zo dankbaar voor. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe ik me daar over voel.?Wisam: ?Wij hebben een lunchroom in Hoogeveen. Dat is wel eens moeilijk omdat onze kinderen Joy en Nathalie naar school moeten en mijn vrouw door haar ziekte niet kan fietsen en autorijden. De buurt helpt ons daar heel erg bij. Zij brengen Nathalie bijvoorbeeld naar activiteiten.?Zouden Silva en Wisam ooit nog terug willen naar Syrië? ?Nee?, antwoordt Wisam met overtuiging. ?Syrië blijft ons moederland, maar Nederland is ons vaderland geworden.?