‘Met een pleegkind besef je dat de kleine dingen zo waardevol zijn’

(door Bas Wilberink)
GENEMUIDEN - Evert en Mirjam Gregoire uit Genemuiden zijn de pleegouders van de zesjarige Melody. Dit meisje met ‘een rugzakje’ maakt nu bijna vier jaar deel uit van hun gezin, dat verder bestaat uit hun vier biologische kinderen. “In de basis hoort een kind bij zijn of haar ouders te zijn. Maar als dat om wat voor reden dan ook niet kan, is dit een fantastische oplossing.”

Het echtpaar Gregoire had al langer nagedacht over pleegzorg. Het leek hen een mooie uitdaging. “We zijn jong getrouwd en kregen jong kinderen”, vertelt Mirjam. “In onze vrienden- en familiegroep zijn er mensen die kinderen hebben verloren of geen kinderen konden krijgen. Daardoor kregen we nog meer het besef hoe mooi het is om kinderen te kunnen krijgen. Het leek ons daarbij prachtig om een kind te helpen dat geen plek heeft om op te groeien.”

Trias bracht de toen tweejarige en getraumatiseerde Melody in contact met het gezin Gregoire. De zorginstelling begeleidt hen sindsdien bij de zorg en opvoeding. “In principe is de insteek voor pleegzorg vaak tijdelijk”, legt Esther Rooseboom van Trias uit. “Het ontstaat vanuit de hulpvraag van een kind en daar zoeken wij een gezin bij. Je krijgt dus ook met hulpverleners te maken. Mensen die met je mee kijken, waarmee je overlegt. Het is echt een samenwerkingsverband om een kind heen.”

Zo ook bij Melody. “Je krijgt er niet alleen een kind bij, maar een heel traject”, verduidelijkt Evert. “Daar word je ook duidelijk in voorgelicht.”Het echtpaar Gregoire staat daarbij in nauw contact met Melody’s biologische ouders; een relatie waar ze in de loop der jaren veel tijd en energie in hebben gestoken. “Melody heeft twee papa’s en twee mama’s”, legt Evert uit. “Zonder dat we er ooit aandacht aan hebben besteed, noemt ze ons papa en mama. We doen het ook met z’n vieren, met haar biologische ouders op afstand. Melody hoeft daardoor niet te kiezen. Voor haar geeft dat veel rust.”

Evert en Mirjam stapten er destijds blanco in als pleegouders. “Je weet niet exact wat je te wachten staat”, legt Evert uit. “Stukje bij beetje probeer je uit te vinden wat er aan de hand is en wat Melody helpt. Oplossen zal niet gaan, maar aanpakken wel. Dat is een zoektocht, een traject dat niet ophoudt. Dat kun je absoluut ook niet alleen, daarin moet je geholpen worden.”

Mirjam vult aan: “Soms is liefde alleen niet genoeg, hoe graag je daar ook alles mee wil oplossen. In eerste instantie dachten we: het valt nog wel mee met haar trauma’s. Melody was eigenlijk alleen maar aan het lachen. Het viel ook op dat ze zeer zelfstandig was. Maar na een aantal weken merkten we wel dat er veel aan de hand was.”

Inmiddels gaat het beter met Melody en is ze niet meer weg te denken uit het gezin Gregoire. “Ze hoort er bij, voor de volle 100 procent”, benadrukt Evert, die onlangs ook met Mirjam de voogdij over Melody kreeg. Mirjam: “Het is heel mooi om te merken dat je het vertrouwen van een kind wint. Dat ze beseft: je bent er voor me. Je hoeft niet tien keer naar een dierentuin te gaan. Als je een pleegkind hebt, besef je dat de kleine dingen zo erg waardevol zijn.”

Trias is in de gemeente Zwartewaterland hard op zoek naar meer pleegouders. Daarom houdt zij maandag 19 februari vanaf 19.30 uur een informatieavond in het Hasselter gemeentehuis (meer info: www.trias-groep.nl). “We merken dat het qua aanmeldingen van pleegouders niet meer zo vanzelf gaat”, aldus Rooseboom. “Mensen zijn misschien drukker geworden. Ze vragen zich af waar ze dan aan beginnen. Kan ik het wel?”

Mirjam reageert: “Wij zijn geen perfect gezin waar alles goed gaat, maar gewoon mensen. Het gaat erom dat kinderen een veilige plek verdienen en ieder kind gezien mag worden. Daar doen we het voor en we hopen met ons nog heel veel andere gezinnen.”