Afbeelding
Foto: Koen Meijeringh

Gerards Coronakrabbels: Deel 41: Smokehouse Survive

Sport

(door Gerard Meijeringh)

Het coronavirus regeert. Dikwijls beseffen we nauwelijks wat we meemaken en verlangen we terug naar de goede tijden waarin we leefden als ‘God in Nederland’. Een periode die nog maar even achter ons ligt, maar toch zo ver weg lijkt. In de huidige moeilijke periode probeer ik wat verlichting te brengen met een reeks ‘Coronakrabbels’. Over alledaagse dingen in de wondere wereld waarin het coronavirus voorlopig nog steeds de dienst uitmaakt.

Het is woensdagavond wanneer ik achter mijn iMac zit. Door een bericht van collega Enrico Kolk word ik naar Facebook gelokt. Privé heb ik eigenlijk niet zoveel met Facebook, maar deze avond word ik positief verrast.

Ik zie een bericht, een noodkreet, van een voormalig dorpsgenoot. Een man waarmee ik ben opgegroeid in het pittoreske Drentse dorp Gieten. Een man waarmee ik diverse wedstrijden heb gespeeld in de jeugd bij de plaatselijke voetbaltrots VV Gieten. Altijd gaan voor een goed resultaat, maar bijna altijd verliezen, was het credo. Aan Ronald lag het niet. Hij ging er altijd voor. Bij wijze van spreken was hij niet te beroerd om een tegenstander door midden te schoppen. Eerst poetsen en dan lullen.

Ik kijk naar de boodschap van Ronald. “Ik haat het echt om dit te doen, maar als je wat geld kunt missen, wordt dat zeer gewaardeerd (NL67Rabo 0321861515 of paypal pronkmedia@gmail.com)", schrijft hij. Vervolgens staat er een bericht onder met als kop: ‘Help Lekker Smokehouse Survive, organised bij Richard Pronk’. Het blijkt geen ordinaire boeventruc te zijn om mensen geld af te troggelen. Het is een crowdfundingsactie van Richard om zijn broer door de coronacrisis te helpen.

In het bericht zie ik een verhaal van Ronald. Vier jaar geleden heeft hij een klein barbecue-/smokehouserestaurant (Lekker Smokehouse) overgenomen in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires. Dat ging prima, maar toen kwam de corona. In deze zware tijd is hij in financiële ademnood gekomen. “Wonend in een land met een van de langste en strengste lockdowns ter wereld heb ik enkele maanden volledig zonder werk en inkomsten gezeten. En daarna met lage verkopen. De situatie op de stoep van mijn restaurant laat het niet toe om meer dan vier tafels buiten te hebben en ik kan de capaciteit van de salon momenteel niet gebruiken vanwege covid-beperkingen. Ik heb ondertussen een redelijke schuld aan huur en energie opgebouwd.”

'Dat kan niet waar zijn’, is mijn eerste reactie. Ik zie dat mijn kameraad, eigenaar van het succesvolle en vakkundige bedrijf Solar 2U Zonnepanelen, 100 euro heeft overgemaakt. ‘Dat is veel geld in Argentinië’, spookt door m’n hoofd. Ik denk aan de tijd dat ik met pretpunkband THT (Tenminste Houdbaar Tot) mocht optreden. Ik denk aan de imposante schreeuw van Ronald. ‘Meijeringh d’r uit’, klonk het dan bij het nummer met dezelfde titel. Ronald Pronk, een prachtkerel. Ik maak een bedrag over.

Ik moet denken aan de verschillende interviews voor De Brug met bestuursleden van verschillende sportverenigingen voor de rubriek ‘Sportclubs in coronatijd'. Ze houden zich sterk, maar financieel is het vaak niet rooskleurig. Ik denk aan de sportschooleigenaren die tandenknarsend zitten te wachten tot ze weer open kunnen, maar heel goed weten dat dit nog even gaat duren. Ik denk aan de horeca die in deze coronatijd klap op klap heeft gekregen. Ik denk dat dit het moment is om je club, café, sportschool of iemand anders die het hard nodig heeft te ondersteunen.

Maak een bedrag over. De laatste loodjes wegen het zwaarst en dan ligt het gevaar op de loer dat het koordje toch nog knapt. Ik moet denken aan de laatste woorden van Ronald. "Bij voorbaat dank voor je hulp. Hopelijk kom je na de pandemie naar Buenos Aires op visite. Dan nodig ik je uit voor een stevige maaltijd met natuurlijk veel bier.” Dat klinkt niet slecht. Ronald, tot gauw. Tot in de goede tijd!

Gerard Meijeringh