Inburgeren (deel 1): De Biestemerk in Genemuiden

GENEMUIDEN - Twee journalisten, twee woonplaatsen, een gemeente. Robert Jansma en ondergetekende gaan stuivertje wisselen. De collega van Genemuiden - en Zwartsluis Actueel verwisselt zijn woonplaats Zwartsluis voor Genemuiden en ik doe dat omgekeerd. Tijd om elkaar in te burgeren in de nieuwe woonplaats. Vandaag deel 1: de Biestemerk in Genemuiden.

Wat is nou typisch Genemuiden? In het najaar is dat niet zo moeilijk: de Biestemerk. Robert en ik besluiten om die samen te bezoeken, waarbij ik hem de fijne kneepjes van de jaarmarkt mag vertellen. En dat begint, hoe kan het ook anders, bij de pont. Een bijzondere plek in deze serie. Niet alleen omdat het de ‘brug’ is tussen Genemuiden en Zwartsluis, maar het is ook de plek waar wij voor het eerst collega’s werden. Allebei deden we er dienst als kaartverkoper.

Als de eerste bezoekers de markt opkomen, wacht ik Robert op bij de pont. Hij komt daar net aan: lopend, op mijn advies. Met de auto naar de Biestemerk gaan, is nou eenmaal geen verstandige keuze. En hij heeft er zin in. Hoewel de Biestemerk voor hem niet helemaal nieuw is, valt er ook vandaag nog wat te leren. Zelfs voor mij overigens, als vertrekkend Gaellemuniger.

Ik wist dat de Biestemerk oude papieren had, maar dat de historie teruggaat tot 1382 was voor mij ook nieuw. Het inburgeren heeft voor beiden dus verrassende elementen. Ik vertel Robert wat over mijn herinnering. Die reikt nog van voor 2001; het jaar dat de beesten verdwenen van de markt die oorspronkelijk als beestenmarkt begon. Beesten worden er inmiddels niet meer verhandeld, maar op de derde dinsdag van oktober gaat er nog genoeg over de toonbank in de tapijtstad.
“Is het nou ook een beetje kijken, kijken, niet kopen?”, vraagt Robert zich af. Voor veel mensen wel, weet ik. Maar bijna niemand verlaat de Biestemerk zonder wat te kopen. Al is het maar een oliebol en we besluiten dus ook om naar die kraam te gaan. Daar staat Mariëlle ons te woord. “Als ik haar gezicht zie, dan weet ik dat de Biestemerk eraan komt”, vertel ik Robert. De kraam staat al meer dan 50 jaar lang in de week voor Biestemerk in Genemuiden en is dus een begrip geworden. En dat bevalt van beide kanten goed, blijkt uit het relaas van Mariëlle.

Ietsje verderop gaan we ‘t Olde Staduus in, waar ik Robert iets vertel over de historie. Genemuiden was ooit een zelfstandige gemeente, nu al meer dan 20 jaar geleden. ‘t Olde Staduus herinnert daar nog aan, zij het met een andere bestemming. Op Biestemerk is er de gelegenheid om een kopje koffie te drinken.

Biestemerk is ook een echte familiedag, vertel ik als Robert eens naar de drukte kijkt. Veel uitgevlogen Gaellemunigers komen die dag terug naar hun oude woonplaats. Het is een dag vol gezelligheid, hoort hij van zijn aanstaande schoonopa.

En wat echt bij Biestemerk hoort, kan ook vandaag niet missen: snert. Dat is dan ook de afsluiting van de eerste ‘inburgeringscursus’ in Genemuiden. Bij Gerralt van Dijk (ook een voormalig Genemuidenaar die naar Zwartsluis verhuisde) eten we een kommetje. Op naar de inburgering in Zwartsluis, waarbij Robert het voortouw neemt.