Met woonschip zes weken lang 'wonen' in Zwartsluis

ZWARTSLUIS - Bijna zes weken waren ze ‘inwoner’ van Zwartsluis. Wim en Anneke Robbertsen nemen hun werk niet mee naar huis, maar hebben hun huis meegenomen naar het werk.

Wim is verantwoordelijk voor de testfase van een klimmende kraan, in zijn zoektocht naar een geschikte locatie kwam hij bij HEBO Maritiemservice in Zwartsluis terecht. Want een eerdere poging om dat in Barneveld te doen, mislukte.

“Daar kwam het niet voor elkaar”, legt Anneke uit. “De testlocatie in Zwartsluis begon eigenlijk met een grap of brainwave met een medewerker van dit bedrijf.” Toch werd het dat wel.

Op hun woonschip met de naam Robbedoes is een Bed en Breakfast, maar door de coronamaatregelen was die niet bezet. “Zullen we niet gewoon naar Zwartsluis varen?”, was de vraag die de echtelieden elkaar daarom stelden. “Wim kon een hotel boeken, maar we konden er ook gewoon zes weken gaan wonen”, zegt Anneke.

Die keuze was gauw gemaakt. Vanaf hun thuishaven zetten de Robbertsens koers naar Zwartsluis, om daar het begin van de testperiode van de klimmende kraan door te brengen. Dat het iets bijzonders was, werd al snel duidelijk.

“Het was het mysterie van Zwartsluis”, lacht Anneke. “Telkens als ik ging poolshoogte ging nemen bij de klimmende kraan verbaasde ik me hoeveel mensen daar aan het kijken en posten waren. ‘Ze gaan toch niet echt een windmolen in Zwartsluis bouwen?’, vroegen ze dan. Dat was erg mooi om te zien.”

De Lagerwey-klimmende kraan, overigens een forse blikvanger, is voor de test gemonteerd aan het begin van een windmolen. “Het zijn vier torendelen”, verheldert Anneke. “Maar het gaat dus om de klimmende kraan die uiteindelijk de hele windmolen moet bouwen. Daarvoor heb je nu nog een gigantische kraan nodig die door honderd vrachtwagens ter plekke moet worden gebracht en daarna is er nog een week nodig om die kraan op te bouwen.”

Met deze klimmende kraan zijn er elf vrachtwagens nodig en kost de opbouw slechts een lange dag. “Het is wereldwijd de enige die er is”, vertelt de trotse schippersvrouw.

Want inmiddels is ze dat wel een beetje, in tegenstelling tot voor het wonen op een schip. “We hadden geen verstand van schepen, hadden geen vaarbewijs en kenden ook niemand die op een schip woonde.”

Het Lege Nest Syndroom was de aanleiding voor de levensveranderende stap. “Onze zoon en dochter gingen tegelijk de deur uit en onze hond ging ook dood. Wim werkte veel in het buitenland, dus zat ik alleen in een prachtig huis.”

Ze ging in gesprek met haar man. “We wilden aan het water wonen, maar dat is op een gegeven moment op het water geworden.” Alleen de kinderen werden ingelicht, verder nog niemand.

Vier jaar geleden betrok het echtpaar het woonschip ‘Robbedoes’, dat in het verleden een vrachtschip was. Anneke startte een Facebookpagina Woonschip Robbedoes, voornamelijk om vrienden en familie te informeren over hun nieuwe leven.

Die bestaat nu nog steeds en heeft inmiddels meer dan 2600 volgers. “Ons verhaal inspireert mensen”, zegt ze trots. “Als mensen door ons gaan nadenken over hun eigen leven, en ook hun dromen achterna gaan, dat vind ik echt zo geweldig! Daar krijg ik dan weer zoveel positieve energie van. Mensen blij maken en inspireren met ons verhaal, dat is nu mijn mooiste doel!”

Het nieuwe leven bracht ook nieuwe thuishavens met zich mee. Naast de vaste plek in Amersfoort is dat ook wel het Maritiem museum in Rotterdam, waar het schip ‘s zomers regelmatig als gastschip ligt. Dat was dit jaar anders, vanwege de coronacrisis.

Ook Zwartsluis is nu een nieuwe thuishaven. “We hoorden er echt bij. Vanaf de eerste momenten hebben we ons thuisgevoeld op het HEBO-terrein. Regelmatig fietste ik een rondje door de buurt of ging boodschappen doen, dan waren de mensen altijd vriendelijk. Als we weer een langere periode naar Zwartsluis toe moeten, dan gaan we hier vast nog een keer wonen.”